Gerçeklerden kaçma! Yalan olur gidersin...

Kaçma sakın gerçeklerden. Kapatma gözlerini. Gör, kendinin ve etrafındakilerin en gerçek halini sakın görmemezlikten gelme. Görmen gerekenleri görmemezlikten gelirsen, bir gün o görmen gerekenler -sen istemesen de- senin gözüne girerler. Şaşar kalırsın!.. İşte o zaman ne sorunları aşarsın, ne de rahat yaşarsın. Belki şimdi umrunda değil, belki herşeyi oluruna bırakmışsındır, belki dünya yansa kulağın duymaz, gözün görmez. Gözünde yoktur hiçbirşey, sadece sen varsındır kurduğun dünyada, bencillik senin benliğin olmuştur harbiden. Ya aniden benliğini kaybedersen, ya aniden o bencilliğini yenmek zorunda kalırsan, ya yaşamak için yaşatmak gerektiğini anlarsan ve bunu başaramazsan ve bu yüzden de yaşayamazsan... O zaman ne olacak? Gerçekler gözüne girdiğinde, özüne söz geçirebilecek misin? Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın derken, o yılanın yavruları bir gün etrafını sararsa ne yapacaksın? Diyelim ki kaçtın gerçeklerden, göz görmeyince gönül katlanır dedin kendi kendine. Ya bir gün kaçtığın gerçek, yoluna çıkarsa ve sen de ayağın takılıp yere düşersen ve yıkılırsan iki seksen, işte o zaman ne yapacaksın? Kaldıracak mı seni bencilliğin, benliğine kalk diyebilecek misin, kendine kalk dediğinde kalkabilecek misin? Kaçtığın gerçek karşında dururken yardım elini geri çevirecek misin? Yoksa o gerçeğe "sen de kaç benim gibi, sen de görmemezlikten gel beni, benim seni görmemezlikten geldiğim gibi" mi diyeceksin? Yoksa "tut elimden, kaldır beni, etme sen benim sana ettiğimi, düşeni gör, halini sor, varsa birinin etrafında alevler ve kor, uzat yardım elini, hadi affet beni" mi diyeceksin? Ya o gerçek seni oracıkta bırakıp senin gibi giderse arkasına bakmadan, ya o gerçek unutursa senin de bir insan olduğunu ve her insanın bir gün yardıma ihtiyacı olabileceğini senin gibi, ya o gerçek sesine kulak vermez halini görmezse, çaresizliğin apaçık ortadayken o gerçek sana el vermezse, üstüne üstlük sesini duyabilen ve seni görebilen tek kişi o gerçekse... O zaman ne yapacaksın? Çaresizliğinden ve pişmanlığından çığlıklarını duyar gibiyim. Bağırma boşuna, ağlama da. Çünkü ağlamak bir işe yaramaz. Ağlamayan çocuğa meme vermezler diye düşünüp gözyaşlarını akıtma boşa. Eğer ağlatmazsan gülerken, ağlamana gerek kalmaz yardım isterken. Ağlatmazsan gülerken, yardım istemene gerek kalmaz ağlarken. Ağlatmazsan gülerken, pişman olmazsın ölürken... İşte bu yüzden gülmenin ve güldürmenin değerini bil, görmen gerekenleri gör. Gerçeklerden kaçma. Bir gün o gerçek ayağına dolandığında, namertlere el açma!..