Gerektiğinde hayır demeyi öğrenmeliyiz.

"Hayatımı sana verdim” demek bir kaçıştır bence.

Bir insan kendi canının değerini bilmeden yaşamışsa, bunun sorumlusu asla o hayatını verdiğini sandığı insanlar olamaz.

Çünkü kendisi için hiçbir şey yaratamadan, nelerden keyif aldığının bile farkında olamadan geçmiştir koca bir ömür.

Yıllar yılları kovalamış, çocuklar okumuşlardır büyük insanlar olmuşlardır belki!

Ama sana ne faydası var?

Peki sen o keyfi sürecek enerjiye sahipmisin, yorgunluktan vakit bulup sağlığını koruyabildinmi?

Ne gezeeer, muhtemelen hep başkalarından alkış almak için şartlandırdın kendini.

Aman birileri kırılmasın diye engeller koydun yaşamına.

Sana öğretilen olmazsa olmazın, geleneklerin tutsağı oldun.

Hayır demeyi beceremedin bir türlü ve tüm kararlarını daima yarınlara bıraktın.

Yaptığın iyiliklerin bir gün sana ikramiye olarak döneceğini sandın!

"Aşırı fedakarlıklardan mutlaka kaçınmamız gerekir oysa!"

Başkalarının mutluluklarını kendimizin gibi kabul edersek yanılırız!

Hayattan keyif almamız için sadece nefes almamız, yememiz, içmemiz yetiyor mu?

Asla kimse, kimse için yaşamamalıdır.

Çünkü hayat, kimseye feda edilemeyecek kadar çok güzel.

Sözlerim sizlere değil, gelecek nesil’e!

Çünkü bizler treni çoktaaan kaçırdık!