Gevşetilmiş Karantina Günlüğü

Sanıyorum Kasım ayının ilk haftasından beri karantinadayız. Bu ikinci karantinamız. Öyle olunca çok da isyan etmez oldu herkes, ta ki şu ana kadar. Avrupa'da korona Christmas zamanına kadar çok tepki görmese de insanların canına tak ettiği anlaşılıyor. hükümet yeni karar aldı, 25 Aralık'tan 7 Ocak'a kadar yasaklar biraz gevşetilecek. Örneğin market ve paket servis yapan restoranlar, hastane eczane ve lojistik firması elemanları sadece zaruri olduğu için dışarıda çalışmaya devam edebilmişti. Şimdiyse yavaş yavaş berberler hizmete girdi, hediyelik eşya ve kıyafet dükkanları gibi mekanlar internetten sattıkları ürünleri mağaza kapısından teslim etmek suretiyle hizmet vermeye başladı: Birçok sevdiğim dükkanın camında kiralık ilanı gördüm, içim burkuldu. Online alışveriş çok yaygın değildi Yunanistan'da. Bu süreçte mecbur kaldılar. Beceremeyenler doğal seçilime uğradı resmen.

Normalde eğitim ve çalışmalar evden yürütülüyordu. Doktora, eczaneye, markete gitmek ve köpek gezdirmek gibi sebeplerle bir numaraya ismimizi, adresimizi, çıkış sebebimizin numarasını yazarak SMS atıyorduk. Belediyemizin sınırlarından da çıkamıyorduk. 21:00-05:00 arası ise tamamen yasaktı. Şimdiyse evden uzaklaşmak bir süre için sorun olmayacak. Özel günlerde en fazla 9 kişi biraraya gelebilecek, eve dönüş saati ise 22:ye kadar uzatıldı. Akşam ezanına kadar top oynama izni almış çocuklar gibi hissettim. 

Bugün ilk kez mahallemden çıktım. Önce Glyfada'da (Buranın Kumburgaz'ı diyorum ben oraya) biraz turladım. Aralık ayındayız ve insanalr hala tüm Atina sahillerinde denize giriyor... Sonra Atina merkeze gittim. Tramvay gördüm garibime gitti, başka insanlar gördüm, başka yerlerde de hayat olduğunu unutuyor insan. Çorbalarını özlediğim Fairuz'a gittim. Antakya'lı Rum bir ailenin işlettiği ufak bir dükkan. Mahluta çorbası (Antakya'a özgü mercimek çorbası) her hafta burnumda tütüyor resmen. Exarchia'dan geçti yolum... Burdaki en kalabalık yerlerden biriydi şimdiyse bomboş.Acropolis'e doğru yürüdüm, yol boyu takı ve el sanatları tezgahları bulunurdu, geze geze gitmek çok keyifliydi, tabii hepsi kapalı şimdi. Zaten kalabalığı ve dışarı çıkmayı çok seven biri değilim ama sokaklar insanlarla anlam buluyormuş, ıssızlık burkuyor insanın içini. Insan bir arkadaşıyla birer kadeh içip sohbet etmeyi bile lüks olarak görüyor şu zamanda. 

Bana çok iyi geldi dışarı çıkmak, mekan değiştirmek. Yalnız koşular, sezonlarca dizi, keşfettiğim podcastler iyi güzel de, aylar sonra normal hayata dönünce sosyalleşebilecek miyiz yoksa ufaktan bir evrim mi oldu bu bize? Bugün de cevabı çıkmaza meyilli yeni sorularla uyuyorum.