Gezi Parkı protestosunun getirdikleri

Dün Budapeşte'de meydanda pankartlarla gösteri yapılırken iki turist gelip ne olduğunu sordu ve sonra şöyle dediler: "Ama Suriye'de her gün roketler atılıyor". Neyse ki daha bir Orta Doğu ülkesi haline gelmedik ve o kadar da düşmedik! Hala standartlarımız biraz daha yüksek ve tepkimizi göstermek için illa onlarca insanın ölüyor olması gerekmiyor. (Reyhanlı'daki olaylar belki bu durumu karıştırabilir ama neyse.) Bütün tepkilerin bu açıdan Türkiye olarak - devlet olarak olmasa da millet olarak - saygınlığımızı ve itibarımızı arttırdığını düşünüyorum.Tepki göstermek için birilerinin ölmesini,tamamen bir diktatörlük haline gelmemizi ya da bir şeriat devleti haline gelmemizi  beklememiz gerekmiyor. Adam yerine konmamamız, protesto hakkımızın olmaması, insanca davranılmamız ve yeterince özgür olmamamız yeterli. (Bu kadar şiddetten sonra zaten olay bu kadarla sınırlı da değil artık ama tepki gösterebilen bir millet olmak değerli.)  

Bunları da herkes bir gün anlar umarım: Sokağa çıkıp tepki göstermek marjinallik değil. Çoğunluğun her istediğinin son söz olması demokrasi değil. İçkinin tamamen yasaklanmaması lütuf değil. Ateistlerin İslamı eleştiremeden, ateizmi savunamadan sadece suskun olarak öldürülmeden yaşabilmeleri özgürlük değil. LGBT'lere sadece "severiz insanı yaratandan ötürü" diye yaklaşmak takdir edilesi birşey değil. Atatürkçü olmak illa darbe yancılığı ve teröristlik değil. Korkarak veya yanlı haber yapmak gazetecilik değil. Hükümete oy vermiş olmak da AKP'nin sonraki dönem boyunca her yapacağına onay verecek olmak değil. Her kararda son sözün Başbakan'da olması Parlamenter Demokrasi değil. Her şehirdeki en ufak karara Başbakan'ın karar vermesi belediye yönetimi değil. Değil de Değil.. 

Meydanlarda hayatlarını ortaya koyan herkese teşekkürler ve bundan sonra da iyi şanslar.