Heykeltraşım. İlkokulu bitirdiğim gün "çalışmaya" başladım ve tüm eğitim hayatım boyunca da çalışarak okudum.
Ben, yaptığım (o an için) doğruya yakın herşeyin", tüm yanlışlarımın, hatalarımın, Kısaca; Tüm yaşadıklarımın ve yaşamadıklarımın TOPLAMIYIM... FARKINDALIKLARIM kadar "VAR"ım...!
Çocukluk geleceği belirliyor ne yapmalı?
Kural 1:Ne ekersen onu biçersin. Kural 2: Bütün çocuklar "modelleyerek" ögrenirler. Model ne kadar "canlı", gelişen, yaşayan doğruların temsilcisi olabiliyorsa çocukta o kadar yanlışlarını görmeye ve düzeltme-ye açık olacaktır... Ben bir Heykeltraşım. Model kullanarak çalışırım. Ama ne kadar iyi olursam olayım KARGA ya bakarak KARTAL heykeli yapamam... Yaparım yapmasına da sergilemeye cesaret edemem... Uzun lafın kısası: Bilinçli anne-baba çocuğunu değil, kendini "yontar", eğitir, yanlışlarından, eksiklerinden ve hatalarından çocugunu korur. Bu arada kendisi de büyür, gelişir ve dünden daha iyi bir örnek olur.!!! Döngü bu şekilde işler. Yani: ÜZÜM ÜZÜME BAKA BAKA BAKA BAKA BAKA BAKA BAKIŞIR.::)
29 Ekim 2006 19:25- Toplam blog
- : 0
- :
- Kayıt tarihi
- : 26.10.06