Giden Yılın Ardından

Her şeyin sonunun keyif vermemeye başladığı gibi biten yılların sonları da heyecan yaratmıyor bende. Koskoca bir yılı daha geride bırakırken insan hayatı geçen yılların ardından geçmişe ve geleceğine takıldığından bugününü yaşayamıyor. Oysaki geçmişten çıkarılacak derslerle bugünün keyfine vara vara yaşayabilmek mümkünken, gelecek planları içerisinde günlerimizi tüketiyoruz.

Işıl ışıl cadde ve sokaklarla mağaza vitrinlerindeki hareket olmasa yeni yıl telaşının farkına bile varamayacağım. Herkesin taşıdığını iddia ettiği coşku ise bir türlü canlanmıyor içimde. Yeni yılın geliyor olması geride bıraktığım yılı sorgulamama sebep oluyor sadece. Kişinin kendiyle yüzleştiği, vicdanın değerleri alt alta koyduğu, yaşanmışlıkları bir çırpıda hatırladığı bir süreç benim için.

2010 birçok belirsizlikle beraber beni ben yapan onlarca durumun yok olduğu bir yıl. Belki bu yüzden sevemiyorum geçen yılı. Toplamına bakacak olursak üç aylık bir sürecinde yurtdışında geçen duygu yüklü günlerle beraber zaman zaman ağlayarak zaman zaman ise iyi ki gelmişiz diyerek çok hatırlamak istemediğimiz, fotoğraflara baktığımızda ise güldüğümüz günler geçirmişiz ABD’de. Yaptığım hataların külfetlerini tek tek hissettiğim anlar ise oldukça canımı sıktı. Kendime defalarca kızdığım, ancak kendi hatalarımın sonuçlarına katlandığımdan çok da gocunmadığım ve sonunda yavaşta olsa kabullendiğim olaylar… Geleceğe dair beklenti ve yapılan planların sadece “plan” aşamasında nasıl kalabileceğini görmem açısından ise umut verici olarak görebilirim. Her duruma iyi yönünden bakma mantığıyla hareket edersem belirsizlikler içerisinde belirleyici birtakım somut kararlar almaya yaklaştığımı da ifade edebilirim. Öte yandan değer verdiğim ve benim için önemli olan insanların genel memnuniyetsizliği ile geçen bir yıl olarak her fırsatta gözümün önüne gelen 2010, olumlu düşünme çabalarıma karşı geçer not alamıyor. Onca anı, gezi, deneyim, yaşanmışlık ve tecrübenin katkısını yok saymak doğru olmaz ama kendimi bildim bileli bu kadar kötü bir yıl yaşadığımı hatırlamıyorum.

Herkesin yaptığı gibi ya da sadece söylemiş olmak için söylemek istemiyorum ama yeni bir yılın gelişi heyecan yaratmamasına rağmen rakamsal bir değişikle beraber beni mutlu edecek. Bir önceki yıldan bu yönüyle fazlasıyla farklı olmasını, en azından arzu ettiğim günleri göreceğim sanıyorum.

Okulun son yılı… Mezuniyet, öğrenciliğin bitişi, ortada kalmışlık hissi, işsizlik duygusu, geleceğin belirsizliği ve garip psikoloji…

Ayrılık vakti... Birçok arkadaşın memleketlerine dönmesi, okulda kurulan dostlukların eskisi kadar sık sık tazelenemeyecek olması...

Ya askerlik ya iş… Önemli bir dönüm noktası. Askerlik ya da iş olarak karşımıza çıkacak olan seçim ince eleyip sık dokunacak bir düşünme maratonunun sonunda gerçekleşecek. Bu seçim askerlikten yana olursa 2011 Aralık’ta askere bir kişi daha katılacak, belki de birçok sınıf arkadaşıyla beraber.

Ve planlar… Bu kez doğu düşünüyorum, hep doğu. İran, Suriye, Lübnan, Ürdün öncelikli hedefler… Zor olmayacak, sırt çantamı alıp düşeceğim yollara…

Bir öncekinden çok daha güzel, mutlu, huzurlu, kararlı, barış dolu, neşeli, bol gülümsemeli, heyecanlı, bol seyahatli, sevdiklerinizle beraber bir yıl diliyorum.

A.Buğra TOKMAKOĞLU

Abtokmakoglu@gmail.com