Gidenin ardından...

Gül pembesi çizgilerle resmini işliyorum
Karanfil moru gecelere

Şiirleri seninle yüklüyorum kanatırcasına

Dizeleri ağlatıyorum.
Seni işliyorum hecelere bitmeyen bir inat
Seni yaşamak istememdi çaresizligim
Tek sana adanmışlığımdı ölümüne

Bekleyiş şarkıları yazacağım kara gözlü aşıklara

Gökyüzündeki kızıla boyayacağım bacalardan tüten dumanları

Yangın çıkacak birazdan

Bakmayın bana öyle merakla

Yalnız bırakın...

Kahrolası med cezirler

Çatışmalarım onlara benzer..

Kendimle ilgili yenilgilerim

Sanki karıncalar bile galip

Yakınından geçemediğim özgürlükler

Neden sevilir bu bülbüller

Kuş olmasalar varlıgından şüphe

Bilmiyorum

Ansızın çıkıp gelecekmisin

Aniden
Bir avuç toprak olmadan sonunda

Yüreğin bende emanet biliyorsun
Yüreğim emanet sende
Yüreğin ellerimde

İnce bir kan sızıyor hücrelere

Çok yakında bitecek

Uzun sürecek bir sessizligin eşliginde..

Karşı dağların ardında ne var merakı

Herşeyi unutturası bir heves

Yaşamak için bir can suyu lazım

Ver artık ne vereceksen ver şu yüreğime yeter,

İsyanımın günahı da benim

Artık acılarımı yüreğimin bir kenarında bıraktım

Unutmadım asla

Sebebim sendin bu şehir kararmadan önce

Kuşlar suskun buruk bir matemi yaşar gibiler

Umudumu yüreğine rehin bırakıyorum

Sarhoş gecelere yasladığım başımı

Yorgun sabahlarda zor ayılttım güne

Kimbilir belki bir gün dönecektir

Yüzüm tekrar gülümseyerek güneşe....

Ne bakıyorsunuz öyle

Çekin gidin başımdan

Şimdi ufka bakma zamanım