- Kategori
- Güncel
Gidenin Ardından (Mustafa Mumcu)
"Adam sen de bana ne?" diyemeyen adam sana selam olsun.
İnsan, su misali akıp gidiyor. Dostluklar, kavgalar, muhabbetler, anılar. Kimi zaman otobüs durağında her gün gördüğümüz bir insanla bile yıllar boyu bir merhaba bile demeden unutulup gidiyor herşey. Ufak bir gülümsemeye muhtaç değilizdir belki kimimiz. Ama sanırım herkesin çevresindekilere gitmeden önce en azından bir defa gülümseme borcunun olduğunu düşünüyorum. En azından...
Bugün bir abimizi kaybettik, bazılarımız onu benden çok çok daha iyi tanıyorlardı. Benim fazla birşey paylaşma şansım olmadı belki ama dediğim gibi birbirimize gitmeden bu en ufak borcumuzu ödediğimizi düşünüyorum. Bugün de içim burkuldu bir avuç toprak atarken mezarına. Tabi ufak bir gülümsemeyle kalbimde. Adem abi, Gülgün hanım, Pınar ve Alev hanımlar ve adını hatırlayamadığım diğer yazar dostlarımız ve kalbi bizimle olanlarla orada (hayattayken yapamadım belki şahsen ama)son görevimizi umarım doğru şekilde yerine getirmişizdir. Sevilen insanlar böyle uğurlanıyor dostlar demek ki. Hoşçakal Mustafa Mumcu.
Allah Rahmet Eylesin. Saygılar...