Gidenler...

Gidenlerin arkasından takvimlere çizik atmayı çoktan bırakmıştım halbuki... Takvim yaprağına attığım her çizik, yüreğime işlediğinde bitirmiştim... Sadece koparıyordum, hiç olmazsa geçen zamanı buruşturup atıyordum hayatımdan...

Gidişleri yavaş yavaş unutuyordum... Sindire sindire... Yeni gelişleri ise heycanla kucaklıyordum... Ben kendimce mutluluklara kucak açtığımı düşünürken, ilk yazdığım yazıma rastladım... Son yazdıklarıma baktım... Hani iki yazı arasındaki 5 farkı bulun diye sorsalar, hiç fark yoktu diyebileceğim kıvamdayım...

Neden gürül gürül akan su hiç azalmıyor? Hiç bitmiyor bende... Neden nedensiz gidişin dün gibi gözlerimde...
Neden yazdığım yazılar, dökülen kelimeler senin sevgi denizinde boğuluyor soruyorum kendime...

Bu bir masaldı demişim... Hani her masalın bir sonu vardı iyi kötü... Benimkisi nerde? Bitmedin bitemedin bende...

Zaman zamana bırakılmış bir aşk mı yaşanan? Bilmiyorum bu hayatımdaki son gidişin miydi?

Gittin de bu benim bir kabullenemeyişim mi?

Hesabını sormayacağım gidişinin... Ben sevmenin en acısını yaşarken... Yeni doğuşunu beklerken sevginin ve beklediğim senin.. Hesabını sormayacağım neden hiç sevmedin...

Hesapsızca beklemelerime yeni bir günü daha ekleyeceğim hepsi bu...

Kendine iyi bak bile diyemiyorum sevmem bu cümleyi hiç... Ne güzeldir değil mi? Bir merhaba yitirilmiş sandığın sıcak sevginin kor ateşinden gelmiş içini ısıtacak kadar sıcacık bir ömür yanacak kadar alevli...

Şimdi tek bir diyeceğim var... Seni sevdiğim için özür dilerim... Üzgünlüğüm var...