Giderken

Gidene dur denmez gün geldiğinde. Zaten kafasına koymuştur gitmeyi; virgüller tükenmiş, geriye sadece nokta koymak kalmıştır. 

Zannederiz ki, gidenler terketmiştir kalanları. Hayır... Zannederiz ki, ne yaparsa yapsınlar kalanların yanında olacak gidenler...

Bazen, kalanlar yolluğunu hazırlar gidenin. Biraz suçluluk duygusu, biraz pişmanlık, biraz özlemdir gidenin heybesine doldurulan. Gerek var mıdır buna? Sanmam... Gidenin heybesi zaten kırgınlıklarla, kızgınlıklarla, suskunluklarla doludur. Kimisi bağıra bağıra gider, kimisinin gidişi suskundur.

Susarak gidenler, kolay kolay nokta koyamayan karakterlerdir aslında. Çünkü onlar bulup buluşturup, ünlem dolu cümlelerde dahi virgüller koymaya çalışır kalmak için. Her içine atış bir virgüldür. Ancak, o gün geldiğinde; yani cümleler çıkmaz bir sokağın son birkaç adımına yaklaştığında anlaşılır ki, virgüller tükenmiş, yerini son bir vedaya bırakacak hareketi beklemektedir. Nokta koymak gibi...

Bazen gitmeden de nokta koyar insan; bedenen oradadır sadece. Ruhu bambaşka diyarlara yola çıkmıştır bile. Kalanlar onu susuyor zanneder, belki de karamsar, ezik, vurdumduymaz... Hayır, bir zamanlar neşe dolu o beden, kalanların yarattığı enkaz yığınından ibarettir artık. Bedenen de gitmeyi bekler onlar, virgülün tükeneceği günün ertesinde... 

Gidenleri suçlamak kolaydır, kalanlar çok iyi yapar bu işi. Hem kalanların kalabalıkları da çok olur. Giden susarak gider; kimi zaman da öfkeden kararan gözlerle. 

Vakit vedayı gösterir son sahnede. Terk-i diyar eden bir yolcu belirir ortada, hancıların uğurladığı. Çığlık çığlığa suskunluklarla gider ardına bakmadan.

Ne güzel bir vedadır o... 

-----------------------------------------------

''GİTTİN Mİ BÜYÜK GİDECEKSİN,

AYRILIK BİLE GURUR DUYACAK SENİNLE.

*

GİTTİN Mİ AYAKLARIN ONUN YAKININDAN BİLE GEÇMEYECEK,

GÖLGEN BİLE KALMAYACAK ARDINDA.

*

GİTTİN Mİ ONURUNLA GİDECEKSİN,

HAKLIYSAN GİDECEK, GİTMİŞSEN DÖNMEYECEKSİN...''

*

Can Yücel