Gıdıklama beni

Adiyim!

Ne zaman ki çok üzülsem, çok yansam, çok acısam, çok kahrolsam, dünyanın gerçek görünen canlılarından yana, ''hani yana yıkıla.''

İşte o zaman. İki düş bir iş arasında, görünüverir benim '' Beyaz Düşlerimde ki Beyaz Ninem.''
Ama mutlaka! İki düşü, bir de bir çift lafı vardır bana söyleyeceği..

Tarih 24 Eylül 1979 hayat bahçesinde goncayız daha.. Asla unutmam! O harman zamanını..

Benim rahmet kuşu nineciğim, ''Her düşüş bir öğreniş. Ne düşüş biter, ne öğreniş.'' canım evlatçım.. Derdi.

Gün oldu. Harman oldu. Bugün oldu. Hatırladım!

Zaman mı? Ötesi yok! Berisi vardır zamanın.. Tarih 1969 senesi ve aylardan Nisan.
Bunuda hiç unutmam Allah'ım.
O güne ve o geceye dair, bir iki satır da yazı karalamıştım..
Yine mevsim Nisan'dı.
Ama bu defa karşımda, ömrümdeki Nisan'lardan bir kaç yıl daha, kocamış bir Nisan vardı.

Adı da ''Nisan Yağmuru'' idi.

Ne vakit,
Yağmur yağsa,
Nisan'daki o gece gelir aklıma..

Annemin,
Teneke, teneke
Su atması..

O gece yarısı,
Bir teneke yarısıyla..

Basmasın diye evimizi.
Varmış gibi görünen.

Tarih Şubat'ın Altısıydı ve 2003 dünya zamanıydı.

O gün yine kudurtmuşlardı beni..
Kimler mi?
Kendilerinden haberleri olmayanlar yani bizlerden birileri..

Onlar da tıpkı benim gibi, düşünebildiklerini sanıyorlardı.. Aslında! Bizler de düşünemiyorduk ama incesinden ama hafifinden.

Nedense?
Nedense?
Kendi bildiklerimizin en iyi ve en doğru olduğunu sanıyoruz birde bu yetmezmiş gibi, bizden başka herkese de öyle olduğunu söylüyor, öyle olduğunu anlatıyoruz..

Ne güzel bir şarap bu!
Hangi bağın üzümünden ola ki?
İçmeden sarhoş ediyor düşünceleri.

İnanıyorlar mı?
Ne garip!
İnsanlar ne kadar müneccim olabilirler?
Ben ne kadar biliyorum?
Kendimden bihaber miyim?

Demek ki bazılarımız kendilerini biçmişler, dikmişler, sökmüşler Kİ ''yaşadıkları hayat genelinde'' şimdi sıra gelmiş, başkalarının terziliklerine.

Maşallah!
İnsanlık ve moda alemi için, hayırlı ve iyi olur inşallah!

Gözümüz olursa ki billahi de demiyorum bakınız ve okuyunuz efendim, ''vallahi de'' gözümüz çıkmadan görmez olsun inşallah! Diyorum..

Çocukluğumdaki o yağmurlu Nisan gecesinde yer - gök şahittir ki bir yemin etmiştim.. (hala daha tekrarladığım!)

''Başarısızlıklarım dahi! Başkalarının başarılarını başaracaktır! Beni değil! Bunu bana söyleten sebebi ciddiye alınız! Başarmazsam adiyim!!!''

Zaman mı?
Zaman da ben anasını satayım, mekan da ben babasına satayım..

Bak gördün mü?
Mavi gezegendeyiz ne hoş bir bütün olduk içimde..
Gıdıklama beni, sinirliyken gülemiyorum! :(

Sabiha Rana

Fotoğraf: http://galeri.milliyet.com.tr/