Gidiyorsun! Git...

Kirpiklerin düşmüş yanağına,

Küskün gözlerin saklanmış ardına

Ellerin metrelerce uzaklaşmış benden

Hele yüreğin Kaf dağının arkasına kaçmış

Öylesine mesafeli, öylesine ulaşılmaz…

Dudaklarım kıpırdanıyor gitme diyerek,

Karanlık kuyularda duyamıyorum sesimi,

Dudakların kilitlenmiş sandıklar gibi.

Tek bir kelam etmeden, bir harf bile söylemeden

Zincirlere vurmuş kendini…

Saçların vedalaşırcasına uçuşuyor benden yana

Ayakların dönmüş arkasını,

Sırtın aşılmaz bir duvar gibi

Gideceksin belli… anladım…

Anladım kaybolan bakışlarından,

Bu terk edişin dönüşü olmayacak

Bunu da anladım ama…

Bir sebep söyleseydin bana,

Seni terk ediyorum deseydin…

Bıktım deseydin, sevmiyorum?

Ya da vazgeçtim…

Deme hiçbir şey…

Sen gittikten sonra ne anlamı var ki?

Ne anlamı var onca bahanenin…

Sen gittikten sonra ben var mıyım ki?

Ben bittikten sonra…

Hayatımın anlamı tükendikten sonra

Ben zaten hiç var olmayacağım ki…

Nasılsa seninle gidecek ruhumun canı,

Yüreğim ve ruhum…

Sana emanet bundan sonra

İyi bak olur mu?