Girdap !

Gardrobun önündeyim, kıyafetlerime bakıyorum şimdi. Mavi, yeşil, kırmızı, sarı, pembe, turkuaz, turuncu, mor ve ille de beyaz !

Ne az siyah var şaşıyorum.

Küçücük bir kızken, siyah kıyafetler seçerdim. Sense hep kızardın bana, "İlerde siyahtan kaçacaksın, o kasvetli renkte ne buluyorsun?" derdin.

Siyah sadece bir renkti benim için oysa.

O zamanlar geceyi de severdim, karanlıktanda korkmazdım hiç.

Siyah renkti !

Deneyimin, tecrübenle sevmezdin siyahı.

Hayatın gerçekliğine karşı; düşlerim, hayallerim, çocukluğum renkli olsun istemişsin.

O anlarda bilmiyordum Anne!

Siyah sadece renkti !

Büyüdükçe, hayatı tanıdıkça bende değişmişim biliyormusun?

Gerçekte bulamadığım gökkuşağı renklerini arar olmuşum.

Çocuk hayallerimi, usta bir sahtelikle yaşatıyorum ruhuma.

Hüzünlerimi, acılarımı, kaygılarımı örtmek için dışımı renklendirmişim.

Cıvıl cıvıl, ışıl ışıl.

Yaşanan ne varsa; acı, ayrılık, özlem, ölüm, aşk hep, hep siyahmış.

Siyah renk değilmiş!

Öğrendim !

Girdapmış Anne !