Git... Ne olur....

Çok sever bir insan sizi, çok da seversiniz…

“Git! Hadi…” demek, en zorudur, çok… Çok çoğu zaman…

Yaş yaklaşınca kırk beşlere, biraz da kafa yorduysanız eğer var oluşa, felsefeye falan, biraz da biriktirdiyseniz heybenizde bir şeyler ve en önemlisi sevgi sözcüğünün tam olmasa da iyi kötü vardıysanız ayırtına, “git, lütfen…” demek, bir armağan niteliğinde olabilir elbet…

Çıkmaz sokaklarınız çok ise, çıkar yol bulma konusunda çoğalmışsa zayıflıklarınız, birilerini suçlama aşamasını aşmışsanız, yanınızda olana “git…” demek, “gidebilirsin, lütfen, kurtar kendini bu döngüden” demektir…

Batıyorum, ya tutunayım o batsın, ya da batarken de yanımda olsun diye düşünen kişiler de var elbet, ancak inanmıyorum ki, bilinç düzeyinde bunu düşünsünler…

Kaygılar, korkular…

Sevgiyi yalnızca merhamet sananlar…

İlgi çekmek için çırpınanlar…

Kim doğrudur, kim yanlış, burada hesaplamak zor…

Ancak, nedeni her ne ise, yanına arkadaş,dost, sevgili, çoluk çocuk almak?

Yalnız ve çıplak geliyoruz arkadaşlar, yalnız ve çıplak gidiyoruz…

Yaşamımızdaki bazı başarısızlıkları, kaygıları, korkuları birilerine yüklemek niye?

Hele ki sevgi adına, yok… Aklım almıyor, vallaha…

Sevgi, batmayı göze almışsan, sevgiyle uğurlamaktır sevdiğini…

Yük bindirmeden omuzlarına…

Yardım almaya hazırsan, yanındadır o zaten, ne kendini yorarsın ne onu…

Ama… İlle de batacağım diyorsan, ya da batmasam da, toparlanamayacağım…

Kendi adıma konuşayım, sevgiyle uğurlamayı tercih ederim, sevenlerimi…

Ne haklarını hafifsemek… Ne de kendi sorunuma örtü biçmek…

Sevgi iyiliğini istemektir, ana, baba, oğul, kardeş, eş, sevgili, hatta da dost…

Ve de arkadaş…

“Hadi, lütfen git…” demek, “Hadi, daha yaşayacağın çok şey var, ne olur, benimle batma…”

“Önemlisin benim için, ne olur, kaç… Kaç… Git ve kurtar kendini…” niteliğindedir…

Her “Git…”denilen, kovulmuyor arkadaşlar!

Sevginin içinde “Koruma” var!...

Koruyup, beslediyseniz ruhunuzu eğer….

Gülgün Karaoğlu
Nisan,04/08