Git baba git işine

Hasta haneler hep hüzün verir bizlere, korkarız gitmek istemeyiz, hep de temennimiz şudur "aman Allah ne düşürsün, ne de eksikliğini versin"... gitmeyenimiz yoktur, gideriz de en çok, işimizi bitirip çıkışımızı severiz.. hele de doktordan iyi olduğumuza dair sözler duydu isek kanat takar uçarız, hatta sevinmemiz gereken bu günde zehir ederiz günümüzü, ne kadar arabesk bir yapımız var.

Vallahi biz hak ediyoruz Emrahlı filmleri, ne mi anlatacağım? Bir iki küçük hastane anısı...

Bir arkadaşım vardı daireden, eşi rahatsızlanmış, doktorlar ameliyat demiş, girmiş eşi ameliyata giren bilen bilir dizi dizi alırlar ameliyata sonrasın da dizi dizi çıkarlar...

Dışarı da ise yakınlar bekler endişe ile karışık hüzünle. Mehmet arkadaşımız birazda gözyaşını akıtarak eşinin çıkışını beklemiş bakmış uzaktan, Ayşe’si de çıkıyor ameliyattan koşa koşa yanına gitmiş kulak ameliyatı imiş eşinin operasyonu...

Başı sargılı elbet, hemen elinden tutmuş ve hasta arabasının yanı sıra yürümeye başlamış sevgi dolu bir sesle.. "işte bitti Ayşecim, bundan sonrası çok kolay" derken, bir bakıyor eşinin diğer elinde bir yabancı... göz göze geliyorlar şaşkınlıkla bakıyorlar, uzaklardan bir ses duyuyor birden Mehmet;

-Bu hastanın sahibi yokmuuuu? Diye. Dönüp bir bakıyor kiii ne görsün eşi diye başka birinin elini tutmuş ona sımsıcak sevgi sözcükleri söylemiş adam kızgın, adam boğa ve özür derken iş tatlıya bağlanmış aklıma geldikçe gülerim.

Ve canım babam kısmi bir felç geçirmişti yattığı odada, başka bir hastanın da öyle bir problemi varmış tuvalete gitmek için her seferinde bir hastabakıcıyı çağırmak dan usanmışlar hadi demişler birbirimize destek olup gidelim...

Babam aynen şöyle anlatıyordu;

Çıktık odadan ben onun kolundan tuttum oda benim ama görmeli idiniz o bir yana yıkılıyoorrr, ben bir yana, olmadı... sonra " git baba yaaa " demiş adama herkes kendi başının çaresine baksın bir hayal edin iki kişi yürümeye çalışıyor ama bir sağa gidiyor diğeri sola, denge yok aklıma geldikçe gülümserim... canım babam, ne güldürmüştü bizi..

sevgi ile kalın, sevgisiz ve gülücüksüz kalmayın...