Git derken

Yılların birikimiydi seni beklemek seni beklerken her an sende kaybolmak. Sen olmasan da seni yaşamak nefes almadan düşleyemeden yıldızları, kör olmuşçasına bakamadan geceye,gündüzlere selam verememek. Böyleydi büyülü bir dünyadaydım hayalin vardı hayalin ile çoğalıyordum, her saniyede vardın, ama artık dokunma kalsın.Beklenen bir sendin bir sonu olmayan ya da başka tenlerde son aradığımdın, çaldın kapımı aniden ben geldim dedin.

Yanında bana ait olmayan sevgi getirerek  giderken benden almadıkların kalp kırıklığı, hüzün bunlarda vardı ya hayatımda seninle birlikte çoğalmıştı.
Geldin kapımı çaldın durdum düşündüm yüreğim ne diyor diye yüreğim yeniden hala ‘kalsın’ mı diyordu. Hala bir parça umut ışığından medet mi umuyordu.

Sessizce sordum dinledim yüreğimi kırıkların arasından sıyrılarak cevap verdi bana ‘dokunmasın gitsin dedi’. Yeniden kırılmaya, yanılmaya ihtiyacı yoktu, yeniden paramparça olacaktı çünkü. Umudum yok dedi  yağmur gibi akmasın göz yaşların yeniden dedi.
Sustum suskunluklarımın arasında kaybolurken  yüreğim gülümsedi bana bir ışık yaktı kararmış düşlerime. Git demeliydi bu yürek en doğrusuda bu olmalıydı, doğru söze ne hacet aynı suda iki kez yıkanılmazdı.

Git derken acımadı yüreğim, yüreğimde biriken tozları savururken ferahlamıştı sanki ruhumun derinliklerinde kalan birikintiler gitmişti. Git derken sızlamadı yüreğim, akmadı gözlerimden yaş, akmadı yüreğimden yaş,seni hatırlatan şarkıları dinlesemde acımadı yüreğim sızlamadı. Tükenmişsin yüreğimde inanamazdı bu yürek yokluğuna, önceden yokluğunda hüzün gözyaşları dökerken şimdi sevinç gözyaşları döküyor..

Yürekten bir gidiş oldu bu yürek kaybı olmadan ardında acılar bırakmadan Git diyebilmek. Git derken bir nebze de olsa içinin acımaması, yeni umutlara yelken açıyordu gönlüm, arkandan sessiz bakacağım ama sende son bulmayacak gözyaşlarım. Git derken acımadı yüreğim hüzün kaplı gözlerimde buğulanmadı adın.. Git derken..