Git...

Git dedin
Gidiyorum hala
Hızlanan ve yorulan ayaklarımla
Ne kadar uzağa
Ne kadar yola
Ve ne zamana kadar gideceğimi
Bilmeden yürüyorum…
Hep çağrılırken
İlk defa duydum....

Dizlerim durana kadar
Ayakkabılarım yırtılana
Ayaklarım yorulana kadar
Son nefesime kadar gideceğim…
Herkes çağırırken
İlk defa duydum...

Topuklarım sızlasa da
Damarlarımda kan kalmasa da
Güneş doğmasa da
Sonsuza dek yürüyorum…
Hep özlenirken
İlk defa duydum...

Ta ki kulaklarımdan o ses silinene kadar
“Dön geri, gel” sesini duyana kadar
Kovulduğum yerden çağrılana kadar
Gideceğim…gidiyorum…
Geriye bakmadan…. gidiyorum…
En büyük acıveren ise
İlk defa duymak...