Gitme; sevme de beni

Çok nadirdir bir insanı çok seversiniz. Aşktan öte birşeydir. Anne-baba sevgisi gibi. Karşılıksız olup olmadığı önemli değildir. O kişi sevilmeye değerdir ve siz seviyorsunuzdur. Gerisi boştur.

Her gece yatmadan, kendinizden önce O'nun için dua edersiniz. Belki O, bunu hiç bilmez. Bilmesi de gerekli değildir...

Aşkı sevgiyi çok basite indirgeyen insanlar var çevremde. "Çok seviyorum" diyorlar. "O'nsuz olamam" diyorlar. Çok çocukca geliyor. Ya O seni istemiyorsa? Ya O başkasını seviyorsa? Bunu hazmedemeyen bir sevgi sanmıyorum ki sevgi olsun gerçekten.

Ben hiç sevmemişim "onsuz olamamak"sa sevgi?

Hayır...

Sevdim...

Çok sevdim.

Gerektiğinde O'nun için dönüp gidebilecek kadar hem de.

Başkasıyla mutlu olacaksa, O'nun mutluluğunu isteyip bırakabilecek kadar hem de.

O'na zarar veriyorsam -çok sevdiğimden de olsa- bunu fark ettiğimde, hayatından çıkmayı seçebilecek kadar sevdim.

Kahrolsam da bilsin istemedim. O'na ne faydası olacaktı ki?

Alkışlıyorum ayakta, "sevgisi karşılıklı olsun, ne olursa olsun O'nunla olsun" isteyen zihniyeti! Alkışlıyorum "seviyorum" deyip "gözü dışarıda" olanları. Alkışlıyorum, iki gündür çıkıyorken "seni seviyorum" diyenleri. Benim sevgimi bu kadar basitleştirenleri alkışlıyorum!

O'nsuzluğa dayanamayıp, başkasıyla olmasına katlanamayıp kendini öldürmek isteyenler,

Terk edildiği için "çok sevdiğinden" beddua edenler,

Sizin değil mi gerçek sevgi?

Bu beslediğiniz bencillik sevgi sözüyle kamufle edilebilir mi?

Gitme...

İyi olduğunu bileyim...

Göreyim ki mutlusun...

Sadece varlığın bile güç vermeye yetiyor bana...

Çok acılar var hayatta daha. Benim de başıma geldi. Hiç bir acı, yitimler dahil, gidişin kadar ağır değildi.

Gitme...

Seviyorum seni...

Kimle, nasıl olursan ol, mutlu ol yeter ki...

Gerekiyorsa unut..

ama gitme..

gitme, sevme de beni.

i.l.k.

25may07

16:03