Gitme biraz daha kal sevgili

Gülüşün kadar ağlayışında güzel olmalı. Olduğun gibi, nasılsan öyle tanımalıyım seni. Öyle sevmeliyim, öyle kabullenmeliyim. Bir başka dünyayı anlatmamalı şiirlerimiz.

Biliyoruz küçük sevinçlerden mutlu olmayı. En aza iniyor duygu çatışmamız, çıkarsız bir sevgiyi paylaşıyoruz. Bir olabiliyoruz sevinç ve acılarımızda. Dost diyebiliyorsam sana, böylesi dostluğa can kurban olsun.

Gece yarılarında yatağından kaldırıp, yanıma çağırıyorum seni. Yüreğimin bütün duygularını anlatıyorum sana. Hasret türkülerimi sende unutuyorum. Yüreğim genişliyor. Dostum diyebiliyorum sana. Böylesi dostluğa can kurban olsun. Yalnızlığımda kendimi başıboş hissediyorum. Dipsiz kuyulara düşüyorum sensiz. Her şey anlamını yitiriyor. Çare olamıyor senden başka hiç bir şey. Yalnızlığımı gideremiyor pahalı giysiler, oturma koltukları. Senin yanında anlıyorum, sevgisiz geçen günlerin ne kadar da boş olduğunu. Seninle anlıyorum, ne güzel giysilerin, ne güzelliğin, ne servetin tek başına yaşama zevki veremediğini. Seninle anlıyorum. Sensiz her şey boş dostum. Sensiz her şey anlamsız.

Bir yakınımızı kaybettiğimizde de aynı boşluğu yaşıyoruz. Ve acıların bir yanı var ki, anlatılamıyor, yaşanmadan bilinemiyor.

Sizin de böyle dostlarınız var, değil mi? Böyle can dostlarınız yoksa eğer eksik bir yön vardır yaşamınızda sizin bilemediğiniz. Can dostlarınız yoksa kısır bir dünyadır hayatınız. Bana kazanmış olduğunuz malınızla, mülklerinizle, paranızla büyüklüğünüzü anlatmaya kalkmayın. Bana gerçek dostlarınızı anlatın. Bana sevgililerinizi anlatın. Sevinçlerinizi anlatın bana. Sevdiklerinizle geçirdiğiniz mutlu anlarınızı anlatın. Karşılıksız ve çıkarsız ilişkilerinizde, yüreğinizi dolduran  huzuru anlatın.

Önemli değil, bir gecelik aşklarınız önemli değil.

Yılların sevgisini anlatın bana.

Yoksa sevdalarınız yok mu sizin?

Özlemleriniz yok mu?

Güzel anılarınız yok mu sizin?

Gitme bu gece.

Canım sıkılıyor. Gideceksen de hemen kalkma öyle. Biraz daha kal.

Canım sıkılıyor.

Sen gidince yine sığamam odalara ben.

Sen gidince dört yanımda boşluklar oluşur.

 Dört yanım uçurum olur sen gidince.

Sen gidince kendimi yitiririm. Gitme bu gece.

Dostum isen, böyle bırakıp gidemezsin beni. Böyle kimsesizler gibi. Yalnız bırakamazsın beni. Gitme, biraz daha kal sevgili.

Biraz daha kal ne olur, hemen gitme.

Canım sıkılıyor.

Hem doyasıya gülemedik bile, sıyrılıp acılarımızdan gülüşemedik. Doyasıya ağlayamadık bile. Acılarımızın üstüne yapay sevinçler yerleştirip kandırdık kendimizi. Hayat kandırdı bizi. Kazandığımızı sandık amam sonunda kaybeden yine biz olduk. Doyasıya ağlayamadık bile. Doyasıya gülemedik, gülüşemedik.

Gitme, biraz daha kal.

Canım sıkılıyor. Biliyorum, yokluk hep yanı başımızda oldu. Yoksulluk hep bizimle. Şöyle seninle baş başa, doyasıya eğlenemedik bile. Yarım kaldı bir şeyler, yaşayamadık sevinçle. Gitme, biraz daha kal benimle. Gitme bu gece. Gitme, biraz daha kal sevgili.

 Yazar:  Mustafa Çifci- www.mustafacifci.com

 Not: Bu eser Mustafa Çifci’nin kitabından alınmıştır. Telif hakkı yazarına ait olup, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasası kapsamında her hakkı saklıdır. Yazarın yazılı izni alınmadan kopya edilmesi, çoğaltılması, dağıtılması, özet olarak belli bir bölümün başka yerlerde yayınlanması yasaktır.