Gitme diyememek

Yanımızda kalmasını istediğimiz, onsuz yapamayacağımız insanlar var hayatımızda. Birgün onların olmayacağını düşündüğümüzde kilitlendiğimiz insanlar. En çok sevdiklerimiz ya da belki de en çok alıştıklarımız. Gitme demek istediklerimiz ama diyemediklerimiz.

Çok sayıda gitme demek istediğim insanlar oldu hayatımda... Ama hep gittiler... Gitme demedim, diyemedim. Şimdi de hem en çok sevdiğim insan hem de en çok alıştığım insan gidiyor ve ben gitme diyemiyorum. Biliyorum gitmesi gerek.Bu beni sevmediği anlamına gelmiyor... Hem geri döneceğini de biliyorum. Ama gideceğinide...Onsuz ilk defa yaşayacağım bu dünyada. Gözümü ilk açtığımdan beri yanımdaydı.İlk konuştuğumda da, ilk yürüdüğümde de, ilk gülümsememde de...Bugüne kadar hep o benim için birşeyler yaptı ve şimdi sıra bendeydi. Ne kadar gitmesini istemesem de "GİT" demek zorundaydım.Çünkü bu onun için en iyisi olucaktı ve ben gerçekten onun iyi olmasını istiyordum.

Hem aynı dünyada yaşarken ve beni bu kadar çok severken ne kadar uzakta olabilir ki benim için. Her düşündüğümde yanımda olmayacak mı? sabah uyandığımda, akşam yattığımda hep onu düşünmeyecek miyim. O zaman kendi içimde bir şekilde gitme demiş sayılıyorum sanırım.Önemli olan içimizdeki yerlerine gitme diyebilmek çünkü. Farkettim ki bugüne kadar gidenlere hep içimde de git demişim.Ama bu sefer içimdeki yere asla "GİT" diyemem... Çünkü o benim annem.... Herşeyim....

"GİT" ama; içimden "GİTME" hemde ölene kadar.....

Bright Eyes "Haligh Haligh A Lie Haligh" şarkısını tüm gitme demek isteyenler için bir cesaret olabilir...