Gitmek

Hepimiz gitmek istemişizdir. Ya kafamızda kurduğumuz hayali yerlere ya da gerçek olan yerlere... Yaşadığımız o bunaltıcı şehirden, o sıkıcı yaşantımızdan, acı anılarımızdan veya karışık duygu ve düşüncelerimizin bizi daralttığı yerlerden...

Gitmek, gitmek uzaklara, çok uzaklara gitmek...

Nedendir bilinmez ama her seferinde bizim gitmemizi engelleyen bir şeyler vardır. Kimimizin işi, kimimizin eşi engeller gitmemizi; Kimisi ailesini bırakamaz, kimi ise sevdiğin... Kısacası herkezi alıkoyan sebebler vardır. Aslında hiç birimiz, bizi gitmekten alıkoyan bu engelleri aşığta gitmeyi başaramamışızdır. Elbette başara bilenler olmuştur. Eğer gitmeyi becerenler varsa onlara bir iki sorum olacak. Gittikleri yerlere acı anılarını, karışık duygu ve düşüncelerini ayrıldıkları yerde bırakabilmişler mi? Yani gittikleri yerlerde herşeye sıfırdan başlayıpta mutlu olabilmişler mi?

Bana kalırsa pek bir değişiklik olduğunu sanmıyorum. Hayatlarında sadece yeni yerler yeni yüzler tanımışlardır. Sonuçta insan giderken unutmak istediklerini acılarını, düşüncelerini bırakıpta gidemiyor ki, bunlarıda alıp yanında götürüyor. Üstüne üstlük bir de bunların yanına özlemi, yanlızlığı v.b. ekleyip götürüyor. O zaman gidişlerkurtuluş değil, gidersek kurtulabileceğimizi sandığımız şeylere yani acılar, hüzünleri ve düşünceleride ekleyip daha da kötüye gitmek demek aslında...

Sonunu hiç düşünmeden"gitmek" isteriz. Sonunda daha kötü olacağımızı bilesek bile yinede gitmek düşüncesi durur içimizde bir yerlerde... Eğer bir fırsatını bulursanız, hiç güşünmeyin gitmek için. Kim bilir belkide sizin için gitmek çok daha iyi olabilir...