Gitmiyorum

Hoş bir ziyaretin sonuna doğru yaşananlara benzer bir halden söz edeceğim bu yazıda. Ama ziyaretin bitimine değil de devamına duyulan istekle birlikte anlatacağım bütün bunları.

Öyle bir an geliyor ki veda saatinin yaklaştığını hissediveriyor insan yüreğinin bir yerinde. Umutlarıyla, hayalleriyle, hüzünleriyle, sevinçleriyle vedalaşma zamanının hemen yakınlarında bir yerde olduğunu bilmek, bu mukadder zamanın telaffuz edilmese de aniden gündeme gelip düşünülür olması acıtıveriyor, burkuveriyor insanın yüreğini.

Bir çift göz geçiyor gözlerimin önünden, gülmesine bağladığım umutlarla.

Gözlerden beklediğim gülücüklerin yerini almasından korktuğum ne varsa uçuşuyor önümde. Rıhtımdaki taşların üzerinden ansızın havalanan bir martı canhıraş çığlıklar atıyor, içimdeki hislere tercüman olurcasına.

Bir resimle canlananlar geçiyor gözlerimin önünden ve adeta geçtikçe uzaklaşıyor, şehrin silüetinin ardında. Şehrin her köşesinde birlikte atmak istediğim adımların takati tükeniyor, kısalıp güçsüzleşiyor. Islak kaldırımlarında sokak lambalarının ışıltılarını kovalamak yerine koşarak kaçmak geliyor içimden o veda anını düşündükçe.

Bir yüz geliyor gözlerimin önüne tüm güzelliğiyle. Hep ısıtan hep gülümseten bu yüz, bu güzellik, bir anda hüzün çiçekleri açtırıyor içimde. Ben umutlarımla, hayallerimle, gülümsemelerimle, içimde açan çiçeklerle vedalaşırken, sonra diyorum. Sonra… Başka kimler başka nelerle vedalaşacak. Vedalaşmak zorunda kalacak.

Yok diyorum, yok… Teslim olmak yok. Hayalimi kollarımın arasına alıyor ve bastırdıkça bastırıyorum göğsüme. Nefes almasına bile neredeyse imkan vermeden bastırıyorum. Bir anlık şaşkınlığın ardından sarılmaktan asla vazgeçmeyeceğim hayalimin yeniden peşindeyim şimdi.

Kollarım neye sarıldığını çok iyi biliyor. İçimde hissettiğim sıcaklık her şeyi bana çok iyi anlatıyor. İçime çektiğimde her hücremde duyduğum hayalimin kokusu kalıyorum diyor. Kalıyorum… Vedayı anımsatan sözler eden adamın söyledikleri şimdi umurumda değil. Ben buradayım, hiçbir yere gitmiyorum.

Gitmiyorum, çünkü; gülmesini beklediğim bir çift gözün, gülmesini istediğim bir güzel yüzün yaşatacakları var.

Gitmiyorum, çünkü; kışın ardında bahar var.