Gitti...

Yazmazsam ağlayacağım, ağlarsam iş yerinde bu hiç hoş olmayacak…

İçim sıkılıyor, göğüs kafesimin tam ortasında bir ağırlık var, yukarılara doğru çıkıyor tam boğazıma gelip, ben bağırmak isterken geri yutkunuyorum, hop tekrar başladığı yere iniyor. Göğüs kafesim tekrar ve daha da ağır bir halde boğazıma aynı düğümü itiyor… ve ben tam bağırmak üzereyken… kısır döngü başlıyor…

Gitti… o gitti…

Hayallerdeki masal kahramanı gitti… Güzel prensesi terk etti, kötü kalpli kraliçeye aldanıp gitti… yada tam tersi, çirkin prensesi terk edip, güzel kalpli kraliçeye gitti… Bakış açısına göre değişir.

Korkularım var hayata karşı benim… Bağlılık gibi mesela… Evlenmemeyi istememin nedeni bu olabilir mi acaba? Korkularım var hayata karşı benim – herkes kadar- ya da – herkesten farklı-

Bir insanı kayıp etmemek için sonsuzluk yeminini etmek zorunda mı insan? Yada sevdiğine inandırmak için “evet” mi demeli her şeye- tüm hayatını ona adayacağın gibi önemli bir konu için bile olsa -

Kafama çok karışık benim… Ne fark eder dimi? … Giden gitti…