- Kategori
- Şiir
GİTTİ GİDEN, İŞTE KALAN
GİTTİ GİDENLER, İŞTE KALAN
En çok da ata binmeyi severdim bir zamanlar,
At sırtında doğanlar,
Ne dediğimi anlarlar…
Rüzgârın özgürce şişirdiği o nefes
Coşturur o özgürlük hissi enfes
Uçsuz bucaksız, dağlar tepeler
Ben ve atım
İki beden ediyordu, bir beden?
Hayal gibi ancak gerçekti,
Tıpkı yelle gelen taze çiçek kokusu
On beş yaşında anlaşılmayan en saf aşklar
Bakire çiçek kokusu, en güzel cinsinden
Burnu iyi koku alanlar
Ne dediğimi anlarlar…
Ve… bedene işleyen pek çok şey
Geçti gitti, gençlikle beraber,
Gitti gidenler, kalanlardan geriye
Sadece anılar var
Yazılan, yazılmayan,
Bilinen, bilinmeyen
Sonradan değeri anlaşılanlar
Ve… Bu da bir kader,
Kederiyle beraber.