- Kategori
- Şiir
Gıyabında katiliyim kendi kendimin!
Tırnak aralarında bir miktar pislik elde kalan
Ellerimle arşınlarken hayatı!
Şimdi akıp giderken hayat
Ne gök mavi eskisi gibi
Ne arkadaşlar taze
Yollar uzun, tüneller karanlık değil artık
Endişesiz tüm mesafeler...
Heyecan duymuyorum bayram sabahı
Kızmıyorum sevgilim bekletti diye
Ve sevinemiyorum doğum günümde...
Artık romantik değil hiç bir ortam, hiç bir olay
Pınarları kurumuş bu gözler
Ve gideceği yere gidememiş sözler var bende
Telefonumda tüm numaralar hükümsüz
Tüm yollar araçsız
Tüm sözler anlamsız
Tüm günler amansız bende....
Her yıl yaşlanırken biraz daha
Gözlerin torbalaşırken
Soyadım çoğlırken git gide
Kendi içimde ölürken hayat
Gıyabında katili oldum kendi kendimin...