Gizlenmiş Bir Mektup

Bugün gizlenmiş bir mektup buldum masa çekmecesinde, uzun zaman önce yazılmış. Şunlar yazıyordu mektubun son paragrafında, içim burkuldu okurken, dayanamadım ağladım...

''Bence en büyük hakikati Tanrı, insana, acı çekmeden ölememesi olarak vermiş. Yani tüm hakikatlerle yaşaması için... Kendisini anlamayan onca büyük bir güruhun içinde yaşaması için... Ama ben artık bu hakikatlere dayanamıyorum ve bunu bir yerde bir şekilde sonlandıracağım. Bana kimse yardım edemedi. İçimdeki hakikati kimse anlayamadı. İnsanları ne çok sevdiğimi ama beni kimsenin sevmediğini göremedi... Yaşam ve ölüm felsefesi yapmayacağım... Bunların hepsinin farkındayım. Bu bilinçli bir seçimdir ve benimle yolu kesişen herkesin suçu vardır. Ölümümden tüm Dünya ve beni tanıyan herkes sorumludur. Cezaları ise yaşamaktır...''

Bu bir intihar mektubu muydu? Yoksa bir uyarı mıydı? Anlayamadım... Keşke yanında olabilseydim ve yardım edebilseydim sana... Kim bilir ne kadar acı çekiyordun ve anlaşılmayı bekliyordun? Ya da yapayalnızdın kimileri gibi? Sevmeyi ve özellikle de sevilmeyi istedin. Bu bir yardım çığlığıydı belkide, onca kalabalıklar içinde duyulmayı bekleyen... Haksızlıklara, mutsuzluklara daha fazla dayanamayan... Keşke dedim tekrar, keşke yanında olup yardım edebilseydim sana...