Göbek atıyoruz...

Ekranlara şehitlerimizin haberi düştüğü zaman ayrıntıları öğrenmek için o kanaldan, bu kanala dolaşıp durdum.

Ekran başındaki bütün Türkiye gibi ben de o gece, çocuklarımızın , o aziz şehitlerimizin bir kez daha öldürülüşüne tanıklık ettim.

Hayasız ve doludizgin bir eğlence anlayışının hüküm sürdüğü ekranlara bakarak;
“Biz ne zaman bu kadar saygısız bir ülke haline geldik?” diye düşünmeden edemedim.

O sırada şehit yakınlarının da haber alabilmek için televizyon açtığını düşünün. Hiç değilse bir dakika düşünün.

Acılarına saygı göstermek yerine Türk halkının bir kısmı göbek atılıyordu kanallarda. Vurdumduymaz bir ülkenin vurdumduymaz halkı eğlence programlarında herkes keyif yapmaktaydı. Umurlarında değildi …Ne şehitler, ne gaziler. Ne ekonomi , ne Ermeni tasarısı. Bir elinde ayna , bir elinde cımbız... Umurunda mı dünya..

Biz ne zaman böyle olduk? İnsani duygularımız kayboldu... Ne zaman ölüm acısına bile saygı göstermemeye başladık? Ne zamandan beri bütün değerlerimizi ayaklar altına alıyoruz?

Türkiye’de eğlence işi iyice çığrından çıkmış durumda. Sanki halkın işi gücü birtakım eğlence programlarında kahkaha ya da göbek atmak.

Bilhassa kadınlarımız , hele hele yaşlı hatta başları örtülü kadınlarımız kamera karşısında hiç sıkılmadan, yaşlarına başlarına bakmadan utanmadan şakır şakır göbek atıp , arsız arsız gülüyorlar... Ne deprem durdurabiliyor bu çılgınlığı ne şehitler ne yangın ne de ekonomik çöküntü. Böyle bir televizyon yayıncılığını hiçbir yerde görmedim. Ne Amerika’da var böylesi ne Avrupa’da. ne de dünyanın başka bir köşesinde.

Hayatım boyunca tutucu bir insan olmadım, neşesiz bir yaşamı hiç savunmadım ama bu eğlencelerde doğal olmayan, giderek çılgınlaşan bir düzeysizlik var. Ayıp oluyor ayıp...

Bu insanlara sormak istiyorum: Bir tek gün bile göbek atmadan, arsız arsız gülmeden, yaşınız başınızdan utanmadan, kadınlık onurunuzu koruyarak duramıyor musunuz?