Gökkuşağım Kıbrıs'ta.

Deniz koyu mavi, uzaklarda, açık maviye çalan bir çizgi, sanki  Dağlar,  soğuktan, fırtınadan, kardan, yağmurdan korkmuş ve saklanıvermiş, koyu bir sisin arkasına...

Kıyıya doğru uzanan bölge, beyaza çalar bir renge bürünmüş koyu rengin inadına.

Şimşekler çakıyor taa uzaklardan, belki de Anamur kıyılarından.

Bir gürültüdür kopuyor arkasından, gökyüzü kara bulutların işgalinde, şekilden şekile giriyorlar. Bardaktan boşanırcasına yağmur yağmaya başlıyor. İri damlalar, sele dönüşmeye başlıyor. Korkutuyor .

Birdenbire, hırçın bir rüzgar, İMDADIMIZA YETİŞİYOR, bir anda dağıtıyor koyu renkleri, dağlar, tamamen görünmeye başlıyor, kocaman bir gökkuşağı beliriveriyor.

Bulutlar, bir şeylerden korkmuş gibi, hızla yol alıyorlar doğuya doğru... GÖZLERİMİ bu doğa olayından alamıyorum.

Tüm ürünleri toplanmış ZEYTİN AĞAÇLARI,  İSE, YIKANIP RAHATLAMIŞ GİBİ...

İşte Kıbrıs'ımın öfkesi bu kadarcık. Ama şu son günlerde, İNSANLARIMIN ÖFKESİ ne doluya konabiliyor, ne de boşa. Herkes pahalılığı artık bağrında hissedebiliyor. ( belli bir kesim hariç)

Ne birbirimizi tanıyabiliyoruz ne de anlayabiliyoruz. BİZ Kİ BU ADACIĞIMDA ' KIRK DERVİŞ İDİK BİRBİRİMİZİ BİLMİŞ İDİK.

YAĞSA YAĞMUR, SELLERLE BOĞUŞSA,

SONRA GÜNEŞ AÇIP, ESEN RÜZGARDA KURUTSA,

GÖKKUŞAĞIM,

GÖKTEN YERYÜZÜNE  YERYÜZÜNDEN İSE GÖKYÜZÜNE UZANSA,

MÜJDELESE HUZUR DOLU, AYDINLIK YARINLARI  KIBRISIMA.

Sevgiler KIBRIS ADACIĞIMDAN...