Gökyüzü çağlarken geçmişle acı tatlı bir hesaplaşma : ‘ Skyfall ‘

Yeni Bond filmi ‘ Skyfall ‘ ı izlerken, ne kadar yaşlanmış olduğumu fark ettim… Etim ve kemiğim 40 ına gelmiş ve çocuk ruhum içine sıkıştığı köhnemiş bedenden yaka silkip duruyor… Filmde ordan oraya savrulup duran Daniel Craig misali ajanlık yap(a)masa da, bedenim yine de hayatın acı ve can sıkıcı lezzetlerini yeterince tadıyor…

Yani bir nevi biz de 00 bilmem kaç ajanlar sayılırız, 40 lı yaşlarında kör topal ilerlediğimiz hayat içinde… Hele hele bir de geri fon olarak tanıdık bir yüzü, mesela İstanbul‘ u da görünce, iyice coşarız ve başkalarının dikkatini çekmek için yapmadığımız maskaralık kalmaz…

Zihnimin bana kaçıncı benzer oyunları oynayışı, inanın vallahi billahi hatırlamıyorum… Ama üzülerek söylemem gerekiyor ki, yeni James Bond filminde, o naif oyunlara aynı çocuksu ve heyecan dolu tepkileri vermekte zorlandığımı gördüm…

İçimi derinden bir hüzün duygusu kapladı ve neyle, kiminle ya da hangi duyguyla vedalaşacağımı şaşırdım, onlarca Bond hatırası arasında… Acaba sadece bizler mi eskidik, yoksa seri üretim aksiyon filimlerinin hiç ölmeyen Cüneyt Arkın’ dan bozma süper kahramanları da mı yoruldu?..

‘ Skayfall ‘ boyunca bu kafa karıştırıcı soruları sorup durmaktan, adam gibi çekilmiş, eli yüzü düzgün yeni nesil bir 007 ajancılık filmi seyredemedim… Evet, belli başlı bazı sahnelerde inandırıcılık sorunları yaşanıyor olsa da, film aksiyon dozu abartılmadan ve geçmişin mirasına leke sürülmeden çekilebilmiş…

Bence bunda her filmini ayıla bayıla izlediğim ve benim gibi bir çok ‘ hak teslim edebilme ‘ cesaretine sahip kişilerce dünyanın en iyi yönetmenleri arasında görülen Sam Mendes‘ in inanılmaz katkısı var… Çünkü onun fotoğrafik ve belgeleyici nitelikteki eşsiz bakış açısı, – izlediğimiz sıradan bir ‘ Bond ‘ filmi olsa da – , filmin her sahnesinde açık seçik fark edilebiliyor…

Ama bu kafa karıştırıcı durum, ‘ Skyfall ‘ ın basit kartpostallardan ibaret olduğu yönünde, tamamen yanlış bir fikre yönlendirmemeli sizi…  Filmdeki bir sürü patlama ve dövüş sahnesi arasında, öylesine karakteristik anlara imza atmayı başarıyor, zamanı donduran kamerasıyla öylesine dokunaklı karaler yakalıyor ki, sizi başta da değinmeye çalıştığım üzere, kendinizle ve geçmişinizle bir hesaplaşmanın içine itiveriyor Mendes…

Oyuncuların analizine ise yazımın en başında Daniel Craig ile başlamıştım bildiğiniz gibi… ‘ Bond ‘ karakterindeki Daniel bildiğiniz ben yani biz, 40 larını bulmuş ya da 40 ını geçmiş hala hayatta ispatlaması gereken çok şey olan ve yaşamdan erken emekliliği erkekliğine yediremeyen eril hemcinsler güruhu…

Sağlam bir oyunculuğu var ve donuk yüz ifadesinden hiç bir kusuru ya da eksikliği sezilemiyor kolay kolay… ‘ Skyfall ‘ boyunca aksiyon filmi ayarında yeterli bir oyunculuk gösteriyor ve işin kolayına kaçıp, rol kesmenin geriye kalan kısmını, yönetmeninin şefkat dolu ellerine bırakıyor sizin anlayacağınız…

Bana göre filmde asıl risk alan ve karakter işlemek adına zor işlere girişen baskın oyuncu Javier Bardem … Sadece para kazanmak veya işini yapmış olmak için orada olmadığını hissediyorsunuz… Zaten arzı endam ettiği her sahnede size bunu hissettirmek için elinden geleni ardına koymuyor ve filmin en dikkat çekici karakteri olarak sivriliveriyor…

Ben Whishaw‘ ın ise senaryonun azizliğine uğratılıp, bozuk para misali harcandığını düşünüyorum ne yazık ki… O ruhu taze ve her riske atlamaya hazır, tutku dolu ‘ Jean-Baptiste Grenouille ‘ u nasıl ziyan edebildiniz, bir sinema tutkunu olarak aklım hayalim almıyor açıkçası, yazık yazık yazık…

Ralph Fiennes‘ i de filmin en silik karakteri olarak seçiyor, buradaki klasmanı düşük rolü ve suya sabuna dokunmayan oyunculuğunu ona yakıştıramadığımı özellikle altını çize çize belirtmek istiyorum… Neredeyse varlığıyla yokluğu bir ‘ Skyfall ‘ da, ki çıkarın onu filimden ve herhangi başka birini koyun karaktere, ne olup bittiğini anlamazsınız bile…

Bütün bu analizlerden sonra, filmin nadide elması Judi Dench ‘ e hiç değinmemeliyim aslında… Zaten hakkında kötü söz söylemek ne haddime ki… O benim Tanrıçam ya da en dünyevi kimliği ile önünde saygıyla eğilinmesi gereken, oyunculuğun kraliçesi çok çok özel bir şahsiyet…

79 yaşının ilham verici tazeliği ( ! ) içinde nasıl da oynuyor bol aksiyonlu cesaret gerektiren sahnelerde, açıkçası yukarıdaki yaş analizim sonrasında fazlasıyla utandım 40 lık ihtiyar halimden… Değme genç ötesi ve bol sıfırlı kontratlara imza atan sözde oyunculara taş çıkartıyor filmde…

Yani kısaca ve özetle, sözün özü, film gibi film olmuş ‘ Skyfall ‘, bir kaç şerh düşülecek defosu dışında… O da kadı kızındaki kusurdur zaten, lafını etmeye gerek yok… Hoş, iç çekişmelerin yüzünden adam gibi izleyemediğin filmin analizini yapmaya utanmıyor musun diyorsanız, bırakın o da içimde yaşattığım çocuğuumun yaramazlık hakkı olsun…

Sevgi ve Saygılarımla… Fırat ÖÇAL

Hayatı ve İnsanı Anlatan Ciddi Yazılar – Hayat ve İnsan – www.hayatveinsan.com

http://www.hayatveinsan.com/gokyuzu-caglarken-gecmisle-aci-tatli-bir-hesaplasma-skyfall/