Gökyüzü Mevsimi

/gün batmadan, içimde yandı akşam

alev alev yanıyorken, ne kadar soğuk bu dünya böyle/

güzel cümleler kurmak isterdim insanlık üstüne

Yaradan'dan ötürü se/ven/vilen

ve sevgisi yaraya merhem

ahhh/ hiç kimseler sevmiyor kimseyi

artık / sevgisiz, paronayak kalpler

vefâsı yok cefâsı çok tanıdık

geleceğe sızan zifir / zehir kof sözler

karanfilleri kanatanlar matinesi sahnede

daraltıyor içimizi

mahmuzlanamıyor umutlar

kül rengi bir gökyüzü üzerimizde

beyaz bir sessizlik taşıyor sandukalar

karanlık kederi getirip seriyorlar evlere

dünden daha iyi olacak ne var

yine, yeniden aynı filmi göreceğiz

ey günaha meyilliler

dilinizde kana bulanırken sözcükler

harcı âlem

kalbinizde kazdığınız mezarlarımız

aksisedalarınızdır

/ne zaman açılır gönlümün kapıları bilir misiniz

girmeyin Yaradan'ımla arama /

geçmişin dökümünü yazın aklınıza

kulağınıza küpe diye takın

gökyüzü mevsimi gelince

nasibiniz herkesin nasibinden

kimse görmez mezar karanlığını

ne bir zamanlar yaşanan saltanat

ne ciritte kazanmışlığınız

ne zafer sarhoşluğunuz

ne de kaç bin fitte olduğunuz kalır

geçer akçe kalbinizden dökülenler

olanca heybetiyle bir tek ölüm dik durabilir ancak

Hâdiye Kaptan

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....