Golde Kral Metin Oktay; Komedide Kral Kemal Sunal

Sahne sanatlarının belki de en zoru; toplumda derin tebessümler bırakabilmek ve toplumun gülünç hallerini sahneye koyup, bir bakıma kendisiyle barışık olmasını sağlayabilmektir. Ortalığın komedyen kaynadığı günümüzde, bunların ikisini de başarabilenlerin sayısı o kadar az ki.

Son günlerde yaşanan acı olaylarla birlikte, hüzün artık neredeyse bu toprakların kaderi gibi oldu. Öyle ki, milletçe yüzümüzü güldürecek güzel bir habere bile muhtaç hale geldik. Günaşırı şahit olduğumuz siyasî çekişmeler ve kavgalar da ne kadar çetin bir sorunlar ikliminde yaşadığımızın bir göstergesi. 

Bu denli yoğun bir sorunlar ikliminde yaşayan bir toplum da, haliyle gülmeye ekmek kadar, su kadar ihtiyaç duyuyor. 

Çöpçü de olsa, kimi zaman gözü açık bir apartman kapıcısını da canlandırsa Kemal Sunal; her zaman sevenlerinin gözünde ve gönlünde 'KOMEDİNİN KRALI' oldu. Ömrü neredeyse bir asra ulaşan Türk sinemasının kahkaha virtüözüydü O. 

O'nun filmlerinde kimimiz, kendi gündelik sorunlarımızdan bir süreliğine uzaklaştık; kimimiz de canlandırdığı karakterlerle beyazperdeye yansıyan suretimize güldüğümüz kadar hüzünlendik de.

Öyle ki çektiği filmler ve canlandırdığı karakterler, zaman içerisinde üniversitelerin tez konusu haline bile geldi. Türkiye'de komedi filmi dendiğinde, bugün hâlâ akla gelen ilk isim; Kemal Sunal.

Ama zaman içerisinde televizyon kanallarının amansız reyting savaşlarına verilen ve hâlen de verilmekte olan ilk kurban haline geldi; çoğu Ertem Eğilmez imzalı Kemal Sunal filmleri. Televizyonda önemli bir karşılaşma ya da reytingi yüksek, iddialı bir dizi yayınlanmayagörsün; küçük sermayeli televizyon kanallarının bu amansız reyting kumarında ortaya sürdüğü ilk piyon oldu; Sakar Şakir, Avanak Apti, Kapıcılar Kralı Seyit...ve diğerleri. Yaşadığımız gündelik sıkıntılardan mıdır bilinmez; Kemal Sunal filmlerinin yayın zinciri devam ettikçe, hiçbir yapımı esprisiyle izleyemeyen, yapılan esprilerden zevk alamayan, derin anlamlar çıkaramayan, canlandırılan karakterlerle arasında empati kurmaktan yoksun bir ruh haline büründük toplum olarak.

Bugün ne hikmetse bir Kemal Sunal yazısı yazmak geldi içimden. Tıpkı filmleri gibi zamansız ve okunma (izlenme) kaygısı taşımayan bir yazı.