- Kategori
- Şiir
Gölgeler
Buzlar çatladı önce bakışlardaki
Pirinç tanesince dağıldı her yana
İki kalbin sıcağında eridi gitti…
Uyandı tebessüm, filizlendi
Hızlandı kan damarlarda
Bal aktı dudaklardan
Eller kenetlendi
Ufka yöneldiler birlikte
Acı gerçekleri tadarak
Kimi gülerek, oynayarak
Ucuz yalanlar atarak
Kimi işaret parmaklarını sallayarak
Yürüdüler, yürüdüler
Uzadı gölgeleri, uzadı ip gibi kaldı
Hayal oldular sonra…
Aşk öksüz kalmadı
Yeni ufuklara yelken açtı, yepyeni gölgelerle…
Aşk hep vardı
Âdemle Havva’dan kalan
Bir armağan dI
Sebahattin Dündar