Gölgesi güneş olan el

Gölgesi güneş olan el, ört üzerini karanlığa aydınlanan.

Örtündükçe ışığa çıplanır yakına sarılıp sancıları azalan

Sonlarda arar,

Kapanmış kapıların önünde bekleyen sabahlar yorgun

Pencereden savrulan perdelere binip giden yitik zaman

Çalmayan kapıları aşındıran kulakları kendini dinletir ardından.

Gece yarılarında sızıntıdır tüm şarkılar, musluktaki damla ha düştü-düşecek

Unutulmuşluğu anlayıp gözlerini yorar uyku, yalnızlığın melankolik dostu,

Ellerinde kalan sonları toplayıp yeni başlangıçlara götürecek onu.

Kaybedişlere saklanan hain gülüşlü hayat,

İnadına çırılçıplak hayata binip gelen inat…

Gölgesi güneş olan el, sonlarda arar onu,

Bitmeye yakın, doğumlara yakın, işlerken saat.