- Kategori
- Edebiyat
Gönlüm hakikati neylesin?
İklimler boyu yürüdüm zamanın tenha kıyısında
Ve kayıp bir silüetti masum bir çocuk feryadında biçare sessizlik.
Çölde vaha misali billur bir aydınlık sesindeki iz.
Anadan doğma üryan bir masumiyet harcında insan.
Kanadı göğe maviler çizen seher rüzgarı,
Ol beni dercesine arş'ı titreten ab-ı hayat iksiri.
Gönlüm güzeli neylesin?
Gönlüm hakikati neylesin?
Gönlüm zehr tasından içmiş mesafelerin kızılcık şerbetini!
Gönlüm, zülfü amber kaşın taş sessizliğinde
dağlanmış,
uyu(tul)mak ister.........