Gönlümden gönlüne...

Al sehpasında otur gönlümün
çünkü ben sana oradan açtım yerini
hemde yaraları en ağır olan yanından
şimdi umuduna anlar kaldı gönlümün mutluluğuna
terkedilirimi bu sevda
ne köşkler ne saraylar gördüm
içinde de güzeller
ama bulamadım
senden bulduğumu
alamadım senden aldığımı...

Ne fırtınalar kopuyor şimdi
gönlümden gönlüne
o azıcık yüreğinle
yetinmeyi öğrettin bana sevdanla
aşkına mesken ettin gönlümü
ey yokluğunda hasret koktuğum yarım
bulamadım o köşklerde bile senin kadar mutlu edeni
bak şimdi borçlu bıraktın beni
bana verdiğin mutluluklara karşı...

Al sehpasında otur gönlümün
çünkü ben sana oradan açtım yerini
hemde yaraları en ağır olan yanından
şimdi umuduna anlar kaldı gönlümün mutluluğuna
terkedilirimi bu sevda...
 

Fahrettin ÖZCANAN