- Kategori
- Şiir
Gönlün...
O; Rabbimiz'in (c.c.) takdirlerinden,hoşnutluklarından bir şey ise, bir dağ zirvesinde ki kayayı bile delerek hayat bulan ve kendini gösteriveren çok güzelbir çiçek gibidir.
Kül renginde bir hayat
Yaşanıyorsa bayat bayat
Tutma, silkin hemen at
Gökkuşağı rengini arasın gönlün
Hayat, çirkin yolların aracı degil
Geçse ne işe yarar, manasız, sefil
Düş enginliklere, zirvelerde eğil
Kibirle kurumasın, ölmesin gönlün
Sana kalmaz ne doğu, ne batı
Yüreğin olmasın dikenli ve katı
Mavi denizlerin son liman yatı
“Hedefim” desin, ağlasın gönlün
Ay doğar güneşle, birlikte batar sanma
“Bu dünya kuralsız uzar” deyip dalma
Çabuçak giyin ve kuşan, geç kalma
Tevbeyle arınsın, hızlansın gönlün
Yağmurlar ağlarken gözlerin dalsın
Biriken sular, “günahım” desin yansın
Bir yıldırım sesiyle kükresin, ansın
Allah !, Allah ! aşkıyla tutuşsun gönlün
Dirhem dirhem bal topla arılar gibi
Dizil koçana, şekillen, darılar gibi
Gök yüzünde sıralanmış kuşlar gibi
Yüklensin, saflansın, uçsun şu gönlün
Günlük, güneşlik kaybolunca bir gün
“Eyvah, nerde ?” deme o eski hür gün
Burdan öbür aleme, sıkıca, hem örgün
Bir güzel resmi götürsün gönlün.
Duran Açıkgöz/
yzl. tarihi: 26.02.2005