Gönül dostları

Kaçıncı haftasıydı tam hatırlamıyorum ama, Popstar Alaturka’yı seyrederken Orhan Gencebay’ın bir ara gözlerinin dolduğunu gördüm. Ağlamamak için kendini dizginlemekte zorlandığını her halinden hissedebiliyordum.

Az da olsa, sonunda gözlerinden birkaç damla yaş düştü.

“Demek ki sanatçılar biraz fazla duygusal oluyor” dedim, kendime.

Öyle ya, altı üstü sadece bir türkü, gerçi Hasret kızımızda fena söylemedi ama, ne vardı ki bir türküde bu kadar insanı başka diyarlara alıp götüren.

Siz senelerin Orhan Babası, bizleri yıllarca çilekeş aşıklara, karasevdalara düşüren, sazının teline her vuruşunda içimizin bir yerlerini “cız” ettiren Orhan Baba, dudaklarını ısırıyor ağlamamak için.

Olacak iş mi?

Birkaç gündür internette o görüntüleri arıyordum, nihayet bulabildim. Birileri bir yerlerden bulup Youtube adlı siteye atmış.

Seyrettim, seyrettim bir daha seyrettim…

Güzel bir türkü ama, nedir diyorum kendime, bizim şarkıları için kendimizi paraladığımız, hep ağlatan o ağlayan biz olan, bir devrin gençliğini peşinden alıp götüren Orhan Baba’mızı bu kadar duygulandıran, o türkünün neresi..

Türkünün sözlerini okudum birkaç kere, ritmi, enstrümanlar ve sözleri birbirlerine son derece yakışmışlar.

Herhalde bir türkü ancak bu kadar olur.

Acaba diyorum türkünün bir yerinde kendini mi buldu, zaten türkünün söylendiği sıralar gençlik resimleri de arka fona döşenmiş. Bu mu alıp götürdü.

Sanatçı “Git ara bul getir” derken, neyi istiyordu acaba?

İçinde gizli kalmış bir sevdayı mı, yoksulluğun belini büktüğü çaresizliği mi, kimbilir neyi arıyordu?

Onun aradığını ben bulamadım ama, Orhan Gencebay bulduğu için ağlamak istiyordu galiba.

Fırsatım olsa da sorabilsem kendine..

“Ey üstadım, derdin nedir?” diye..

Televizyon ekranlarında boy gösteren, ne olduklarını hiçbir zaman anlayamadığım sanatçı geçinenlerle sizleri aynı isimle çağırmak zorunda kaldığımız için biraz mahcubum.

Bağışla..

Sana ağlamak bile yakışıyor be usta.

Seni biraz daha çözebildiğim için hayranlığım o kadar da arttı.

Yıllarını vermiş müziğe, “ne güzel parça” diye söylediğimiz bir çok bestenin altında imzası var.Her biri için ayrı ayrı ellerine sağlık. Binlerce kez teşekkürler.

Bilmiyorum ama bizler kaç kere ağladık onun her biri şaheser olan bestelerinde, saysam herhalde sığmaz sayfalara.

Sonunda gerçeği bulabildim.

Bunu anlayabilmek için Orhan Gencebay olmak gerekiyormuş

Kim ne derse desin, Orhan Baba artık bir Karacaoğlan, bir Pir Sultan, Bir Aşık Veysel olmuş.

Halka hizmet Hakk’a hizmet değil miydi?

Sen bizlere çok hizmet ettin, bizlerde bir gönül dostu olarak seni hep sevgiyle anacağız.

Dedim ya, şimdi daha iyi anladım..

Gittim, buldum, getirdim.