Gönül mesnevisi

 Sen ki bu deryanın bir meleğisin boynun kılıçtan ince
Gidersin nice  alemlere,  biraz daha ince düşününce

Kaçsan gelsen bir dünyalı olsan sanki dertler  biter mi
Dertleri unutmakla gönlün ferah olup arşı alaya erer mi

Gönlüm yine  kendini unut başkalarının dertleriyle yan
Sanki bir billur ayna almışsın eline bakınca aniden uyan

Nice güzellikler sıra sıra gelip nice endam gösterip gittiler
Onların yoluna göz koyanlar beli dedeleri kadar yiğittiler

Fakat sonra ne oldu hepsi de oldular bir avuc kara toprak
O sarı saçlar, mavi gözler, şakıyan diller bir avuç yaprak

Kim derdi  bu dünyayı bırakıp gidecek bu safahat yeter mi
O sevilen eller, konuşan diller susar, ebedi sohbet biter mi

Biter her şey, bu ebedi sandığın nur, bir gün sükut bulur
Bu dünyaya susuzluğun dinmez sonunda bir çeşme olur.

Hadi bakalım kendi kendine böbürlen ben en iyisiydim de
Ama nice gönüller yıktın vede haneler,vur fakat bir de dinle

Hey dai, her işin sonunda çıkarsın  bir nokta koymaya belli
Ama seni kim dinler kim, ister kırk dokuz kez söyle ister elli.