Gönül Sızım/Sazım

Ağladım ağladım satır satır bu yol nereye gider. Düştüm kederimin peşine ılık bir rüzgar esti. Belki de yalnızlığımın esintisi, alsa beni koynuna buram buram kokan toprağım.

Örtün üzerimi örtün koksun sözcüklerim gönüllere. Islak bir düşüm kaldı geriye silemedim mendilimle. Elini uzatsan dirileceğim bir özleminle.

Uyan can-ı gönlüm uyan. Bak ne diyor zaman, ne işliyor ömrüne. Yok mudur devası bu derdin. Nefesi kesildi aklımın. Sen diye sayıklayıp durdu gönül sazım. Yanlış rota damıyım diye düşündüm. Neresinden tutunsam sızlandı durdu kalbim.

Naz etti bakışlarıma kırıldı incilerim. Toplayım derken çatlaklardan sızan gözyaşların çağladı birden. İnciten bir sözden ne dem kaldı ne de ben.

Acıdı kalemim yazmaz oldu karanlığım. Kör bıçak kesmez oldu ayrılığı. Dövülmez oldu yorganımın tozu. Uzansam  yatağıma desem öleceğim onsuz yolda. Kesildi nefesimin damarları sensizlikten

Duvarlarım üzerime geldi çığlıklarım ardından. Ceketimin bile ilikleri ayrıldı düğmelerimden. Neyi giyinsem üşüttü beni yazın sıcağında. Kelimelerim titredi, sıcak bir çay içimi buza kestirdi. Gül gonca oldu yarımlarım açmadı tomurcuk oldu.

Rüzgarıma sen vurdun, yağmuruma düş vurdun, yalnızlığa set vurdun, çoğaldım çoğaldım sen oldum. Gönül yazgım elimde tüten bir sazım seni çalar dua dua. Sızım sana, nazım sana, gel artık bağrıma.