- Kategori
- Şiir
Göreceksin kendini
ağlamayı bırak / ayağa kalk çocuk
daha çok düşeceksin
çook kanayacak dizlerin
hayat harmanında
hoyrat rüzgârlar esecek ardında
önüne vahşi nehirler çıkacak çoğu zaman
acı yeşil suyu dolacak ağzına
hep güzel çiçekler açmayacak hayat bahçende
dikenli, yaban otlar bitecek bazen
çizecek, kanatacaklar ellerini
yaralarını sarmayı öğrenmelisin
dünyaya yalnız geldin / yalnız gideceksin
geçerken / kırılacak hayat aynan
paramparça göreceksin kendini
alışmalısın şimdiden
aşk od’una düşeceksin bir zaman
acı şarabı yakacak genzini
geçmeyecek / zehir zıkkım ağlayacaksın
gecelerce g e c e gelecek sonra / gitmeyecek
ummâna dönüşecek gözyaşların
sesini duyuramayacaksın
ağlamayı bırak / ayağa kalk çocuk
şimdi tasan yok, gamın yok
dünyâdan bîhabersin
ne olmuş uçurtman kaçıp gittiyse
düşmüşsen yere
zaman kısa çocuk / zaman kısa
daha çok var sanırsın da
su gibi akınca yıllar
bozguna uğrar çiçeklerin
hüzzamdan fasıllar çalmaya başlar birden
hedefine koşan bir ok gibi fırlarsın o zaman
ki, gayretin beyhûdedir bu geç kalınmışlığa
hemen şimdi, uçmayı öğren kendi kanatlarınla
desteksiz dik dur, sana çelme takanlara
daha çok ağlayacaksın nasılsa
gülmeyi öğret gözlerine hemen
gözyaşlarına, bir an önce el salla
ağlamayı bırak, ayağa kalk
ayağa kalk çocuk, ayağa kalk
Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.