Görmedim, duymadım, dokunmadım...

Ama hayal ettim. Zihnimde canlandırdım seni. Bana hayâlperest diyenleri bu yüzden yadırgamıyorum. Odamın sigara dumanı yüzünden sararmakta olan duvarlarındaki çatlaklarda yakaladım dudak izlerini bazen. Veyâhut penceremden içeriye utanır gibi süzülen ay ışığının yansımasında gördüm gözlerini. Ve aynaya bakarken mutluydum ilk kez; birbirine karışmış sakallarımda senin saçlarını hayal ettiğimden midir yoksa gördüğüm her şeyde bir parça sen oluşturduğumdan mıdır, bilinmez...

Ama hayâl ettim. Gitarımın tınısında duydum seni kimi zaman, kimi zamansa bir piano konçertosunun melodisinde vardı senin sesin. Güneş doğduktan sonra yatarım bilirsin, çünkü sabah cıvıldayan kuşlarda ben senin sesini duydum. Senin sesinle uyudum ben hep. Senin sesinle uyandım, çünkü annemde senin sesin vardı.

Ama hayâl ettim. Bir kediyi sevip okşarken sana dokunurdum. Avuçlarımdaki o küçük serçede senin kalbin atıyordu benim için. Ve neden senden sonra daha çok sigara içmeye başladım biliyor musun? Çünkü yaktığım her sigarada senin dudakların vardı, seni öpüyordum ben her nefeste.. Sigaradan çok da farklı değildin. Sen de gitgide zarar veriyordun bana belki. Ama bu benim hoşuma gidiyordu, sahip olduğum mazoşist duyguların hepsinde senin adın vardı...

Ve ben kendime seninle zarar vermeye devam ediyorum, sen artık bu durumdan sıkılmış ve vazgeçmiş olsan da. Hatta belki de, bilmiyorum, sen artık olmasan da. Ben hala çektiğim acılardan kurtulmak için bir sürü hap içip kusuyorum sabaha kadar. Acı çekiyorum. Sen hiç olmadın belki ama ben hep hayâl ettim. Sen benim için çok güzel bir hayâlettin.. Yok olup gitsen bile ben seni görmeye, duymaya; sana dokunmaya devam edeceğim..

Evet, seni hiç görmedim, duymadım; ve sana hiç dokunmadım...

Ama hayâl ettim...

Aahh be kadın, sen çok güzel bir hayâlettin.

Şimdi bir rüzgar üfle, saçlarını gönder bana ve as beni gökyüzüne; ay ışığı ve yıldızların uyumu harika bu gece...

İnsan ölecekse böyle bir gecede ölmeli senin elinden...