Gözlerime seni bağla bir daha sökmemecesine

Doğum sancılarına tutulmuş gibi kıvranıyorum seni düşüdükçe Yatak yataklıktan çıkmış, odanın altı üstüne gelmiş ve gecenin tüm zebanileri masa kurmuş kafayı çekiyorlar beynimin arka odasında. Ben ben olmaktan uzaklaşmışım. Tamamen sana odaklı bir radar aygıtı gibi seni izliyor, seni düşünüyor, seni yorumluyorum. Güneşin doğmasını, yeni bir günün ve hayatın yeniden başlamasını iple çekiyorum her gece...Uyku ile başım belada. Ya döneceksin, ya da ben beni yiyip bitereceğim.Sana hacet kalmayacak...Hadi gel. Mesala bu gece çık gel. Yedek anahtar sende vardı atmadınsan. Sesizce giriver kapıdan, atıl boynuma can iste canımdan. Önce o zebanileri sonra beni dağıt. Vücudumun en kuytusuna kadar can suyu ver. Ilık nefesin titretsin dudaklarımı. Gözlerime seni bağla bir daha sökmemecesine...

isa yılmaz