Gözleriniz nasıl bakıyor?

Bu sözleri Ahmet ALTAN'ın bir kitabında okumuştum. Uzun süre kendi gözlerimin nasıl baktığını düşündüm.

Bütün duygularımız gözlerimizden anlaşılmaz mı? Hani derler ya "Gözler yalan söylemez." Çok doğru değil mi? Hislerimizi saklamaya çalışsakta gözlerimiz bizi ele vermez mi? Kızgınlığımız, sevincimiz, üzüntümüz, sevgimiz yani bütün duygularımız gözlerimizden belli olmaz mı?

Aşık olduğumuz zaman gözlerimizden anlaşılır. Aşık olduğumuz anlaşılmasın diye bakışlarımızı hep kaçırırız.

Öyle anlar olur ki hiç konuşmadan gözlerimizle anlatırız olup biteni. Sözler bakışlar kadar etkili olmaz. İç dünyamızı olduğu gibi yansıtırız. Bazen insanlarla konuşurken gözgöze gelmek istemeyiz. Duygularımızı, iç dünyamızı anlasınlar istemeyiz. Bize özel olanların anlaşılmasını sevmeyiz. Ama nedense gözlerimiz bizi hep ele verirler. Bazen keşke gözlerimiz yalan söylemeyi bilse deriz. Birini gerçekten tanımak, anlamak istiyorsak gözlerine bakmalıyız. Gerçeği bize gözler söyler.

Bakışlar öylesine etkilidir ki... Sıcacık, sevgiyle bakan bir çift göz karşısında nasılda yumşarız. O gözler bütün sinirimizi almaz mı? Birini kırdığımız zaman o insanın gözlerinde yaptığımız hatayı anlamayız mı? O gözler tüm pişmanlığımız olmaz mı?

Peki siz hiç düşündünüz mü? Sizin gözleriniz nasıl bakıyor hayata... Kırgın, üzgün, neşeli, sevgi dolu.... nasıl nasıl bakıyorsunuz bu dünyaya...