Gözyaşı

https://www.youtube.com/watch?v=VC3EGKJKjow

Boğucu bir hava yağmuru toplayıp durdu bütün gün. Bir tül gibi kabardı bulutlar. Sonunda akılları toprakta olan damlalar gökte asılı kalanlara aldırış etmeden boşluğa bıraktılar kendilerini.

Bütün damlalar aynı yolu izler aslında. Boşluğa düşüp, toprağa sızarlar. Oradan denize karışıp tekrar bulutlarda birikirler. Yağmur damlaları için ayrılık yoktur. Yine de dökülmeyi bekleştikleri sırada bir özlem boğuculuğu sarar gökyüzünü.

Sevmem bu havaları. Ağlamak isteyip de dolan gözlerde biriken yaşlara benzer.

Derinlerden gelen bir hıçkırık yükselir yükselir gelir gözün içine oturur. Aksa ya, akmaz! Dudağı seğirtir. Kulaklar kızarır. Burun kanatları titrer. Bir düğüm yerleşir göğsün üstüne. Kıpırdamadan öylece durur. Dayanamaz burun, önce o akar. Merhamet dilenir gözlerden. Bırak der; izin ver, tek yol sensin. Bırak da birikenler yol bulsun.

Biri konuştursa o an; dudaklar kıpırdar da sese güç yetmez. Ne o ağlıyor musun? diye sorulduğunda yutkunursun bin güçlükle, dudaklarını kemirirsin, boğuk bir hırıltı çıkar boğazından; yoo! gözüme bir şey kaçtı, der savuşturursun.

Atıp kendini bir tenhaya çekersin var gücünle biriktirdiklerini, artık tutabilene aşk olsun. Salya sümük sarsılıncaya kadar ağlarsın yüreğinden gelen iniltiyle…

Geride akıp giden zehrin yükü kalır yorgun vücudunda.

Masumlaşan bakışlarında unutulmuş bir çocukluk şarkısını hatırlamanın sevinciyle uykuya dalarsın…

Kalıp yaşama direnmek için yegâne güçtür bu. Hem insan dediğin nedir ki; bir çift göz.

Alnım damlaların çarpıp dağıldığı camdayken arkası gelmeyen bir öksürük gibi kesiliverdi yağmur. Yağsa ne iyi olurdu.  Ardında bıraktığı griliğe yağmur yağarken dayanmak daha kolay.  Şimdi rengini bulaştırmaya devam edecek altına sığınmışlara.