Gözyaşları akarken

Bir kara boşluğa bakıyor gözlerim,

Bir kara rüzgarla yanıyor ellerim,

Avuç açmış yakarırken hudaya,

Bir karanlık hikayeyle yanıyor yüreğim;

Mil mi çekilmiş gözlere nedir!?

Yok mudur gönlü ıslah eden!?

Bu yağma nedir!?

Vuslatı unutup çark edilen yollar,

Bilinmez mi kızılca yangınlara meyillidir!?

Sevilmez mi yaradılan yaradan dan ötürü?

Kim kurşunladı, müsamaha öldü mü!?

Gün bile giremez olmuş hanelere,

Kapılar da mı ebedi kilitlerle örülü?

Esir düşülmüş hey hat nefislere!

Nice kelamlar gayrı bir tek sözlüklerde!

Bir kızıl fırtınadır sarmış dört yanı!

Ya rab hayra sal bu gidişatı!

Kan mıdır bu alev alev kokan !?

Can mıdır bu ziyan zebil savrulan

Canı cananı sarmış hezeyan !

Yaşamak mıdır ki bu!

Her yanı kan revan!

Sen…

Sen misin şimdi!?

Gayrı salt bir bedensin şimdi!

Bu alemde sürgünsün!

Alelade bir siluetsin şimdi!

Giyinmedin mi hiç sabırla!?

Sarılmadın mı hiç anlayışa!?

En adam boyu alazlarda,

Sönemedin mi hiç ,

Ufak bir müsamahayla!?

Ak’ını karayla devşirmişsin sen!

Gününü geceye salıvermişsin!

Bekleme kopacak diye kıyamet;

Kendi surunu kendin üflemişsin!

Şemalsiz ve yetimsin şimdi!

Şekilsiz ve çelimsizsin!

Ne farkın kalmış bir kalıp buzdan!?

Baş yarabilir misin taş da olsan!?

Dön de içine insan olduğunu hatırla

Tebessümü sabrınla harmanla

Güneşler ek yeniden karanlığına