Gözyaşları ile dans

Okulların yeni başladığı bugünlerde, yeni öğretmenler, yeni sınıf ve değişen arkadaşlar gibi bize basit görünen değişiklikler onların dünyalarında karmaşık duyguları ortaya çıkarabilir.

Duygularını dile getirmekte zorlanan küçükler streslerini, kokularını bize ğlayarak anlatmaya çalışırlar. Ancakne yazık ki  ağlamak ebeveynlik mirasımızda doğal kabul edilen değil bir an önce sonlandıılması tercih edilen davranışların arasında ilk sıralarda gelmekte.

Düş kırıklığı, korku, hüsran ve kayıplar insan olma deneyimimizin bir parçası. Çocuklarımızı korumak ebeveynlik görevimiz olsa da onları duygusal acılarında koruyamayız ama acılarının şifalanmasını ve duygularıyla baş etmelerini öğretebiliriz. Çocuklar duygularını dinlemeye hazır olan yetişkinlerin sağladığı güven ortamında acılarını, üzüntülerini ve sıkıntılarını iyileştirebilirler.

Moraliniz bozuk olduğunda size çare yaratmaya çalışmadan sadece hislerinizi anlamaya çalışan bir arkadaşınız oldu mu? Tüm üzüntü ve öfkenizi boşalttığınızda kendinizi nasıl da hafiflemiş hissedersiniz. Çocuklar da sözlerini kesmeden, tavsiyede bulunmadan sadece duygularını dinleyenlerle bağ kurarlar.

İnsan gözyaşı üzerInde yapılan araştırmalarda içinde stres hormonu bulunduğu belirlenmiş. Ağlamak ğüzüntüyü ve stresi atmanın en doğal yoludur. Diger yöntemler ise sürekli o konudan konuşmak, söylenmek kahkaha atmak veya çığlık atmak olabilir.

Bu bilgiye sahip olmadığımızda öfke krizi geçiren çocuğumuzla nasıl başa cıkacağımızı bilemeyerek ağlama krizlerini rahatlatmayabiliriz. Onların ağlamalarını kesmeye calışan ebeveynler yerine onlarla oturup destekleyecek ebeveynlere ihtiyaçları olduğunu biliyor muydunuz ?

Bizim ebeveynlerimiz bu bilgilere sahip olmadıkları için, ‘tamam geçti, sorun yok - ağlama’ diyerek bizim duygularımızı bastırmamıza ya da geçiştirmemize neden olmuş olabilirler.

Küçük çocuklara duygularını yansıtmanın veya ifade etmenin zayıflık olduğuna ya da onaylanmadığına dair mesajlar verildiğinde şifa süreçleri durur ve kendilerini kapatırlar.

Bunun yerine, ‘biliyorum üzgünsün ve ağlamak ayıp değil‘ diye onun ifade edemediği duyguları yansıtma yaparak ifade edebiliriz. Böylece hem ağlamanın ayip değil ihtiyaç olduğunu kavrayabilir hem de ağlaması bitip rahatladığında işbirliğine açık hale gelir.

Çocukların duygusal iyileşme süreçlerini durduracak 10 davranış örneği ile yazımı bitireyim ;

1-  Değersiz görmek: ‘Tamam tamam, ağlayacak, korkacak birşey yok’. Oysa görmezden geldiğimizde çocuğun korkutuğu şey ortadan kalkmış olmaz.

2-      Ayıplamak : Ağlama, bebek gibi davranma. Erkekler ağlamaz.

3-      Korkutmak : Al sana ağlayacak birşey vereyim!

4-      Teskin etmek / onarmak : Kırılan bir oyuncak için ‘Sana yenisini alayım’

5-      Ağlarken dikkatini dagıtmak : ‘Hadi gidip kurabiye alalım’

6-      Yalnız bırakmak ya da gitmekle tehdit etmek : ‘Odana git ve ağlaman bitene kadar gelme’.

7- Görmezden gelmek ya da Kabul etmemek: ‘Sen ağlamanı bitirene kadar seninle konuşmayacağım’

8-      Bastırmak : ‘Bunun kötü olduğunu sanıyorsan dur ve benim başıma gelenleri dinle’

9-      Alay etmek : Çocuk kaldırıma düşmüş, kaldırımın canını mı yaktın?

Umutsuzluğa kapılmayın, bunların pek çoğu büyüklerimizden duyduğumuz ve zaman zaman farkına varmadan kullandığımız cümleler. İyi habr, bugünden itibaren ne yapmanız gerektiğini biliyorsunuz. Ebeveyn koçluğu atölyelerimde aktardığım gibi amaç hatasız ebeveynler olmak değil hata sıklığımızı ve frekansımızı azaltarak kıymetlilermize pozitif modeller Olmak.