Gözyaşlarınla yıkayabilecek misin ey Gönlüm?

Ey gönlüm aşkı aramak için yola çıksam diyorsun, sen aşkı bilmeden konuşuyorsun, aşkın sınırı yoktur Rahmana ulaştırır seni, yolunda bazen hasret, bazen neşe, gözyaşı bazen ise çöl vardır ey gönlüm dayanabilir misin sen söyle önce?

Sen alışmışsın ey gönül duyarsız olmaya, sen acılara hislere koşmaya kayıtsız kalmışsın, sen rahat yaşamaya, yan gelip yatmaya, kulağını gönül sesine kapatmışsın sen aşkı yaşamaya layık değilsin ey gönlüm.

Aşk gönüllerle birlikte olmaya, aşk dertlere derman olmaya, aşk karşındaki gönlün mutluluğu için mutluluğundan vazgeçirten imanla baş başa olmaktır, iman ile yıkanmak Kuran ve Resul ile haksızlık karşısında susmamaktır… Ey gönül, düşün bakalım bunları yapmak için sende var mı cesaret?

Kavrulur yanar siner dertlere çare olmak için imanın aşkın gereği, yanabilir misin ey gönlüm?

Geceyi biçen, gündüzü örten karanlık gibi karanlıklarda kalsan, gönlündeki iman ile aşk ile karanlığa ışık olabilecek misin gönlündeki merhameti gönüllerle paylaşabilecek misin ey gönlüm?

Ne oldu titremeye başladın? Betin benzin solar gibi oldu? Kıyamda şehadet duygusu ile yol almaya, gözyaşlarınla karanlığı acıları, yetimlerin dilindeki gönlündeki titreyen şefkatsiz’likle bürünmüş hislerini yıkayabilecek misin? Zifiri karanlıkta gönlündeki mutluluk ile karanlığa ışık olmak için çileyle dost olabilecek misin ey gönlüm?

Vefa ömrün hayatın yolun gönlün anahtarı

Göç edilerek vakti Rahmana ulaşmak

Gönüllerin dilini bilmek gönülleri sarmaktır

Ayak basmak dünyaya zamana ötelere

Mehmet Aluç