- Kategori
- Şiir
Gri Şehrin Şiiri
Sana yazmalıydım Gri Şehir...
Dün seni sordum
Küskün sokaklarına,
Ey Sevdalı Şehir!
Ne deniz görmüşsün
Yüz yıllardır
Ne de bir nehir…
Herkesin tek bildiği
Senden kalana dair :
“Yalnız, yaralı gözleri
Ta uzaklardan tanır,
O dilsiz Gri Şehir!”
Seni bilenler, bilir:
Neşen de elemin de
Tek renkle sırlanmıştır…
Şu ağlamaklı göğün
Gün be gün, nefes nefes
Hüzne hazırlanmıştır…
Sır vermeyen yüreğin
İçinde nehir sızan
Şiirine yanmıştır…
İşte, nihayet bugün
Gri kapılarını
Bu mısralara açtın!..
Bugün, Gri Şehir’de
Kalbin ayak sesleri
Gökyüzüne yükselir…
Yükselen bu seslere
Kulak verir özlemle
Bulutlarda gizlenmiş
Gözü yaşlı turnalar!..
Turnalar ki
Hayatın şiirini
Ta griden duyarlar…
Kalbin ayak sesleri!
Şehrin tüm zerresinin
Aynı ân’da duyduğu
Öyle derin sesti ki
Dağa taşa yansıyan;
O sesin arkasından
Hummalı deniz koştu, bir ân
Bir de hülyalı nehir…
Öyle güçlü ezgi ki
Bütün şehri sarıp da
Ruhların aynasına
Gri gri dökülen…
Ezgide yansıyan tat:
İnce, içli bir Şiir!...
Bugün, Gri Şehir’de
Ayaklar neşeliyken
Gözler buğulanmıştı…
Şiirini yüreğinden duyanlar
Grinin gizemine yanmıştı…
Şiir süzüldüğünde
Buluttan sızıverdi
Gönle yağan yağmurlar!
Bugün, gülen şehirde
Her şey, her köşe
Şiir!
Çünkü denizle nehir
Her mısrada birleşir…
Adımlarla beraber
Yürüyüş şiir olmuş:
O içli bakış şiir,
O içli gülüş şiir…
Şehir bir şiir olmuş:
O gri seziş şiir,
O gri biliş şiir…
Griyle kenetlenmiş:
Şehir, Sonbahar, Şiir!..
Bugün, içli şehirde
Yazılmış bu şiirde
Ömrün her bir ân’ına
Dolar gri damlalar…
Ve Sonbahar
Ve Şiir…
Her ikisine de
Kucak açtın renginle
Halden anlayan Şehir!..
Bir şiir ki, yazılan;
Yüreklere anlatır
Bir şehir masalını…
Bir şiir ki;
Turna neşeyle çırpar
Gümüş kanatlarını…
Bir şehir ki;
Görenden iyi tanır
Denizin de nehrin de,
Ta içinde duyduğu
Hayat damlalarını!..
Bir mevsim ki,
Gri Şehir’de saklar
Ömür yapraklarını…
Gri Şehir,
Tam şu ân;
Sessizlikle vuruldu!
O gri sükûnette,
Bir masada duruldu
Kalbin ayak sesleri!..
Aynı renge döküldü
Şehrin aşk beyitleri…
Tek şiir birleştirdi
Hasret duyan elleri…
Bugün seni sordum ben
Mağrur sokaklarına
Ey Sevdalanmış Şehir!
Dediler ki,
Şimdi gülmüş şehirde
Her şey, her köşe
Şiir!
Seni sordum, turnaya…
Kulağıma eğildi,
Fısıldadı yavaşça:
“Hep aynı şiiri söyler
Bu Gri dilli Şehir!..”
Yegâh Elif Mirzâde