Gri Şehrin Şiiri

Dün seni sordum

Küskün sokaklarına,

Ey Sevdalı Şehir!

Ne deniz görmüşsün

Yüz yıllardır

Ne de bir nehir…

Herkesin tek bildiği

Senden kalana dair :

“Yalnız, yaralı gözleri

Ta uzaklardan tanır,

O dilsiz Gri Şehir!”

Seni bilenler, bilir:

Neşen de elemin de

Tek renkle sırlanmıştır…

Şu ağlamaklı göğün

Gün be gün, nefes nefes

Hüzne hazırlanmıştır…

Sır vermeyen yüreğin

İçinde nehir sızan

Şiirine yanmıştır…

İşte, nihayet bugün

Gri kapılarını

Bu mısralara açtın!..

Bugün, Gri Şehir’de

Kalbin ayak sesleri

Gökyüzüne yükselir…

Yükselen bu seslere

Kulak verir özlemle

Bulutlarda gizlenmiş

Gözü yaşlı turnalar!..

Turnalar ki

Hayatın şiirini

Ta griden duyarlar…

Kalbin ayak sesleri!

Şehrin tüm zerresinin

Aynı ân’da duyduğu

Öyle derin sesti ki

Dağa taşa yansıyan;

O sesin arkasından

Hummalı deniz koştu, bir ân

Bir de hülyalı nehir…

Öyle güçlü ezgi ki

Bütün şehri sarıp da

Ruhların aynasına

Gri gri dökülen…

Ezgide yansıyan  tat:

İnce, içli bir Şiir!...

Bugün, Gri Şehir’de

Ayaklar neşeliyken

Gözler buğulanmıştı…

Şiirini yüreğinden duyanlar

Grinin gizemine yanmıştı…

Şiir süzüldüğünde

Buluttan sızıverdi

Gönle yağan yağmurlar!

Bugün, gülen şehirde

Her şey, her köşe

Şiir!

Çünkü denizle nehir

Her mısrada birleşir…

Adımlarla beraber

Yürüyüş şiir olmuş:

O içli bakış şiir,

O içli gülüş şiir…

Şehir bir şiir olmuş:

O gri seziş şiir,

O gri biliş şiir…

Griyle kenetlenmiş:

Şehir, Sonbahar, Şiir!..

Bugün, içli şehirde

Yazılmış bu şiirde

Ömrün her bir ân’ına

Dolar gri damlalar…

Ve Sonbahar

Ve Şiir…

Her ikisine de

Kucak açtın renginle

Halden anlayan Şehir!..

Bir şiir ki, yazılan;

Yüreklere anlatır

Bir şehir masalını…

Bir şiir ki;

Turna neşeyle çırpar

Gümüş kanatlarını…

Bir şehir ki;

Görenden iyi tanır

Denizin de nehrin de,

Ta içinde duyduğu

Hayat damlalarını!..

Bir mevsim ki,

Gri Şehir’de saklar

Ömür yapraklarını…

Gri Şehir,

Tam şu ân;

Sessizlikle vuruldu!

O gri sükûnette,

Bir masada duruldu

Kalbin ayak sesleri!..

Aynı renge döküldü

Şehrin aşk beyitleri…

Tek şiir birleştirdi

Hasret duyan elleri…

Bugün seni sordum ben

Mağrur sokaklarına

Ey Sevdalanmış Şehir!

Dediler ki,

Şimdi gülmüş şehirde

Her şey, her köşe

Şiir!

Seni sordum, turnaya…

Kulağıma eğildi,

Fısıldadı yavaşça:

“Hep aynı şiiri söyler

Bu Gri dilli Şehir!..”

Yegâh Elif Mirzâde