Gübre satıcısı

Köy kahvesinin önündeki, meydanda oturuyoruz.

Köy meydanından geçen araçların kaldırdığı tozu içimize çekerek içiyoruz çaylarımızı.

Hafif bir esintiyle birlikte, mahalle aralarından gelen taze gübre kokusu burnumuzu sızlatıyor.

Ekşi gübre kokusunu, bir ben birde emekli öğretmen, dayım duyuyor.

Yanımızda oturan köylü arkadaşlarımız, gübre kokusu duymadıklarını söylüyorlar.

Köyde yaşadıkları için, burunları iyice alışmış kötü kokulara (kaşarlanmışlar). Kolanya kokusu, gibi geliyor bazı kötü kokular.

Köy meydanından geçen ineklerin, yola lap lap dökmelerini bile bir hoş karşılıyor bir çok kişi.

Evlerin altında inekler. Üstünde sahipleri.

Altlı üstlü, yaşayıp gidiyorlar.

Süt beyaz.

Yaşamak kara.

Milletin dini imanı para.

*

Milletin, “dini imanı para” diyorum.

Köy meydanında bir araç durdu. Üstünde, “fenni gübre” yüklü.

Hani şu arap çöllerinden getirilen kumlar (!)

Araçtan inen şöfer kardeş, elindeki ilanları dağıtmadan önce, yüksek sesle bir “selamün aleyküm” çekti. Herkese ”Hayırlı akşamlar” diledi.

Elindeki ilanları masalara bırakmaya başladı. Köy meydanında, en ön masada ben oturuyorum. Önce bana verdi ilanı.

İlanı okudum.

Takıldığım, dikkatimi çeken cümleyi okuyup, yüksek sesle, ”Bu ne ya!” demişim. Emekli öğretmen dayım, ”Ne oldu?” dedi.

Dedim ki;

“Artık İslamiyeti de gübreye karıştırdılar.”

“Nasıl?” dedi.

Okudum tekrar ilanı.

İlan aynen şöyle,

“DEMEYİN YİNE OLMADI DİYE

OLUR OLUR

HALLEDERİZ

REHBERİMİZ KUR’AN

YOLUMUZ İLİM YOLUDUR

BİZ BU YOLA BAŞ KOYDUK

ÇARE İLLA BULUNUR

DOĞRUYU YAPMAKSA NİYET

KOVA BARDAK BOŞA GAYRET

DOĞRU VE DENGELİ GÜBREDEN

BAŞKA YOK ÇARESİ

BİZİM İŞİMİZ BU; BİZ BİLİYOZ BU İŞİ

GÜBRE SATANDAN DEĞİL

ANLIYANDAN ALINIR”

Altında firmanın adı ve telefonları.

Allah aşkına söyleyin.

Gübre satmanın “Kur’an” ile ne ilgisi var?

Ne satarsan sat kardeşim. Kitabı peygamberi karıştırma işin içine. Sat gübreni. Sat bilmem neyini. Bana ne?

Şimdi senin gübreni, Hıristiyan birisi almaz . Bir Yahudi, zaten yanına yaklaşmaz. Ermeniler, gübresiz kalır. Müslüman olmayanların işi çok zor.

Gariplerim gübresiz kalırlar. Ürün elde edemezler. Aç kalırlar aç. Falan filan.

Şaka bir yana.

İnançların, ticarete alet edilmesi kötü bir şey.

Siyasete alet edilen inançların, insanları düşürdüğü hatalar zaten meydanda.

İnsanların en hassas noktası, inançları.

Yakala yakasından, çal yere.

Gelsin paralar.

*

İslamiyeti, Kur’an-ı Kerim’in gübreye alet edilmesini birileri, sineye çekebilir. Ben sineye çekmiyorum.

"Allah onu bildiği gibi yapsın da" demiyeceğim.

Bu memlekette sahte Müslümanların sayısı, gerçek Müslümanların sayısını çoktan geçti gitti.

Her “takkeliyi ve sakallıyı” Müslüman sanmayın.

Şekilcilik, inançların önüne ilerliyor..

*

Aynı kişinin daha ilginç ilanları da var.

Bu ilanları, takdir edilebilir. Ancak, bu ilanlarda kimyasal gübrelerin ve ilaçların, bitkiler üstündeki etkileri meydana çıkıyor.

Üretilen ürünlerin ne kadar sağlıklı olduğu ortada. İhraç edilen sebze ve meyvelerin geri dönmesinden belli her şey.

İlanı okuyalım.

=BİBER=

BÜYÜMEDİ Mİ?

BÜYÜTÜRÜZ

KULAĞIMI AŞAĞIDA

KALDIRIRIZ

GÖZÜNÜ MÜ AÇMIYOR?

AÇTIRIRIZ

MEYVE Mİ TUTMUYOR?

TUTTURURUZ

SİZ DERT ETMEYİN

HALLEDERİZ

SİZ GELİN

GERİSİNİ BİZ HALLEDERİZ

BİZ İŞİMİZİ YAPARIZ

YAŞATIRIZ

Bu ilanın ana bitkisi, ”biber”

Neymiş, organik sebze ve meyve üretiyormuşuz.

Hadi ya!

Demek ki, her şey için bir ilaç var. Adam neredeyse, ölüyü diriltecek.

Yediğimiz sebzelerin, meyvelerin nasıl üretildiğine artık siz karar verin.

*

Bu satıcı, sadece gübreden ve ilaçtan anlamıyor.

İnsanları dize getirecek, başka ilaçları da biliyor.

“Rehberimiz Kur’an

Yolumuz ilim yoludur”

diye ilan yazanlara ben inanmıyorum arkadaşlar.

Gerçek inanç yürektedir.

“Allah ile kul” arasındadır.

Gübre satış ilanlarında değil.