Gül kapısında

Kulluk görevimizi yerine tam manasıyla getirebiliyor muyuz? Hayır cevabı kulaklarımla duymasam da içimden hissen duyabiliyorum kardeşlerim. Hepimiz günahkar kullarız ne yazık ki. Yalan dünyaya dalmışız gitmişiz harala gürele. Dünya için çalışmaktan yorulmayız ama Ahiret için, ebedi istirahatgahımızı hiç düşünmeiz. Orada nelerle karşlaşacağız? Allah bilir. Ama orada eğer rahat etmek istiyorsak da Yüce Allah'ın emrettiği şeyleri uygulamak ve de yakladığı şeyleri de kendimizden uzaklaştırmalıyız. Bunları hiç üşenmeden yapmalıyız ki yaptığımız ibadetimizen şevk ve de aşk duymalyız. Evlatlarımızı ibadete alıştıralım lütfen. Kendimiz de onların görerek uygulaması için önayak olmalıyız.Hepiniz Yüce Allah'a emanet olun.

Bu denge, bu âhenk, bu hâl, bu zaman;
Aşk ile can buldu bu arz, bu devran!..
Yine döner miydi her âlem her an?
Hakk’ı tesbih eden dil olmasaydı!..

Bir rahmet nefesi sinmiş toprağa;
Ben nasıl düşerim benden uzağa?..
Özüm, od olmazdı bu son ocağa;
Sonsuza bağlanan yol olmasaydı!..

Benim mi haddeden geçen her yürek;
Benim mi âh ile elenmiş emek?..
Ömür kıvrımında hep çiçek çiçek;
Gezmezdim, iksirim bal olmasaydı!..

Hangi can dayanır hasret âhına?..
Edeptir, renk katan nûr sabahına!..
Sözü hâl eyleyen gam dergâhına;
Girmezdim kapısı gül olmasaydı!..

Yâ Rab, nimetin mi gül kokan yağmur?
Sesinde umut var, yükünde huzur!..
Bu toprak bedende bir ilâhî nûr;
Her gün yanar mıydı, hâl olmasaydı?..

Bu aşk, tâ elest’te düştüğüm nârdı…
Gönül, can sırrında özge diyârdı!..
Bilmem, iki cihân neye yarardı;
Kulluk olmasaydı, kul olmasaydı?...

KAYNAK : Şair - Rıfat ARAZ_ www.islamkent.com